ten van Siegburg, in veel mindere mate ook van
Keulen en Krefeld, die ons geheele land overstroo-
men. Waarschijnlijk speelt ook Raeren in dezen tijd
al een zeer belangrijke rol. In de zestiende eeuw
vormen de rijk versierde steenen kannen van de
werkplaatsen uit Keulen, Siegburg en Raeren de
trots van iedere huisvrouw. Afb. 21 en 22 geven
stukken uit Raeren en Keulen weer. Het Siegburg-
sche goed is in de zestiende eeuw meestal nog
grijswit, bedekt met een vleugje zoutglazuur. Be
kend zijn de hooge, een weinig kegelvormige Sieg-
burger Snellen, met groote, rijk uitgevoerde reliefs
versierd. Raeren leverde in de tweede helft der
zestiende eeuw de kruiken, die als „boerendansen"
en „Suzannakruiken" bekend staan. Om den buik
loopt een band met een opgebracht relief, dat de
historie van Susanna weergeeft, dan wel diverse
scènes met dansende en vechtende boeren. Het on
derschrift luidt meestal: „Gerhardt du musz dap
per blasen, da dansen die bauren als waren sie
rasen". Deze reliefs zijn in afzonderlijke vormen
vervaardigd en na het eerste drogen van de pas
gedraaide kruik met een dunne kleipap op de kruik
geplakt. Het klinkt bijna modern: de bewijzen zijn
voorhanden, dat adellijke families, rijke kooplieden
en stedelijke regeeringen in de genoemde centra
van steenwerkfabricage kruiken en bekers bestel
den, waarop hun wapen in relief was aangebracht.
Wanneer Siegburg in 1632 tijdens den Dertig
jarigen oorlog door de Zweden ingenomen en ver
brand wordt, verlaten de meeste pottenbakkers de
plaats en zetten zich in de dorpen van het Wes-
terwald neer. Het betrekkelijk kleine gebied, dat
deze dorpen omvat, kreeg in den volksmond den
55
