elkaar is al te veel; 3 is wel het „artistieke"
maximum, één in het midden, aanziend, en de
beide andere toegewend met hunne helmteekens
in dezelfde richting, eveneens uit een oogpunt van
courtoisie. De linten of arabesken, waarop de
schildhouders staan, moeten goed van model
zijn, de woorden er op duidelijk leesbaar en goed
verdeeld. De verhouding van helm en helmteeken
tot het schild moet ongeveer dezelfde zijn. Dit
geldt eveneens voor de zegels, die een reliëfbeeld
geven alsook voor de stempels. Het omschrift of
de legende moet gesneden zijn in letters, die bij den
stijl van het wapen passen. Het duidelijkst zijn de
Romeinsche hoofdletters. Gothische hoofdletters
zijn ook heel goed te lezen, de kleine echter moeilijk.
De aangebrachte kleuren moeten niet te hard
zijn, doch zacht. Harde tinten bederven het
geheel. Dus geen kanariegeel of karmijnrood of
pruisisch blauw, noch donkergroen en zeker geen
pikzwart, doch voor alles lichtere tinten.
Ook de in hout gesneden wapens op rouwkassen
en -borden moeten aan genoemde eischen voldoen,
evenals die op grafzerken en monumenten alsook
de wapens van gebrandschilderd glas, die thans
weder in de mode komen. Helaas komen er nog
tal van wapens voor, die heelemaal niet aan die
eischen voldoen!
Reclame
Voor reclame worden in advertenties nog al
eens wapens gebruikt, ook op prentkaarten,
reisboekjes, uithangborden. De meeningen, of dit
wel geoorloofd is, loopen nogal uiteen. Er komen
zoowel stedewapens als familiewapens op voor,
maar vooral ook geheel foutieve wapens van het
Rijk. Treurig maar waar!
76
