Christenen in Gallië en elders terug te winnen. Het
verzet van de Arianen hiertegen was hevig en werd
gevoerd op een wijze, die niet alleen iedere Christe
lijke opvatting, maar ook ieder begrip van beschaving
tart. Zoo wordt ons overgeleverd, dat in het jaar 586
de later heiligverklaarde Hermenigild, zoon van den
koning der West-Gothen, door zijn vader, of althans
op diens bevel, vermoord werd, omdat hij de leerstel
lingen van Arius afzwoer, om het katholieke geloof te
omhelzenen van Chilperik, den katholiek geworden
hertog van Bourgondië, dat hij met zijn vrouw door
den Ariaanschen Gondibaud vermoord werd. In dit
alles hebben wij iets meer te zien dan een strijd om
het geloof alleen, het is veeleer de wreede uiting van
verwilderde politieke hartstochten, welke zich in dienst
hadden gesteld van de invloeds-sferen der beide gods
dienstige richtingen. Er is geen reden om aan te
nemen, dat dergelijke gruwelen alléén van den kant
der Arianen bedreven zouden zijnde middeleeuw-
sche geschiedschrijvers hebben ons hier waarschijnlijk
wat al te eenzijdig ingelicht.
Toen het echter aan de dochter van den vermoorden
Chilperik, Clothilde, gelukt was om haar gemaal,
koning Clovis der Franken, na zijn overwinning op de
Alemanen in het jaar 496, tot het Katholicisme te
bekeeren, was de strijd, hoewel hij in andere gewesten
nog bijna een eeuw voortduurde, toch in hoofdzaak
reeds beslist. De „allerchristelijkste koning" Clovis
bleef na zijn bekeering de ruwe heiden van voorheen.
Een der hoofdoorzaken van zijn overgang tot het
Katholicisme was gelegen in een politiek motief.
Clovis was er kort te voren in geslaagd de laatste kern
van het Romeinsche Rijk in Gallië/te vernietigen; de
katholieke bevolking, die op een hoogeren trap van
beschaving stond dan de Franken, bleef zich tegen den
heidenschen koning lijdelijk verzetten. Bovendien had
73
