lang wachten, want ze verdwijnen als sneeuw voor
de zon. Kende M. C. Mulock Houwer er in 1908
nog een 150, thans tel ik er niet meer dan 110.
U moet maar niet rondwandelen met de „Voor-
loopige lijst" van Zeeland (1922) in de hand,
want U zoudt vaak vergeefs speuren naar daarin
beschreven merkwaardigheden en U stooten aan
gebroken kappen en mislukte nabootsingen. Van
de gevels, vermeld in de stedelijke monumenten
lijst van 1926 bleek in 1942 al een kwart verdwe
nen te zijn Het is nu eenmaal zoo: de huisjes
worden oud en bouwvallig en ook met de beste
bedoelingen kan het gemeentebestuur van een
kwijnend stadje niet veel ingrijpen. Er is reeds
veel ten koste gelegd aan de belangrijker monu
menten. Wie alles zou willen behouden, zou over
tonnen gouds moeten beschikken. En we willen
van Zieriksee toch geen openluchtmuseum maken
met kunstmatig in stand gehouden oudheden,
waaruit alle leven geweken is? En toch zou het
jammer zijn, als de afbraak in hetzelfde tempo
door bleef gaan. Niet dat er veel buitengewone
prestaties van groote kunstenaars zijn. Maar wel
is er veel intieme schoonheid van degelijke am
bachtskunst, meesterlijk aangepast aan de situatie.
Met eenvoudige middelen: een uitgemetseld top-
pilastertje of makelaar, een tandlijstje, een zand-
steenen waterlijstje, afwisseling van roode en gele
baksteen, gemetselde figuren in den vorm van een
ruit, een roset of een hart, elegante ankers, zijn
de huizen smaakvol versierd. Al deze schijnbare
58
