brug is ingewikkelder, doch deze behandel ik verderop bij
de hedendaagsche bruggen.
Bélidor houdt evenmin van de basculebrug. Een kelder
zegt hij is duur en moet goed waterdicht zijn; ook vriest
de klap 's winters bij sterke vorst vast.
Het eerste bezwaar is voor ons Hollanders onbegrijpelijk,
van oudsher hebben wij in den strijd tegen het water wa
terdicht werk weten te maken. Ook dat vastvriezen behoeft
niet te tragisch te worden opgevat.
De basculebrug had als verdedigingsbrug veel voor. Voor
ons land geldt dit in de 18de eeuw niet zoo zeer. Onze
wipbrug bleef voldoenzij is minder kostbaar en meer
karakteristiek. Dit zullen de redenen zijn, waarom wij
houten basculebruggen in ons land niet vinden.
In de tweede helft der 19de eeuw, bekommerde men zich
niet meer om het karakteristieke. Men deed vooruitstre
vend, doch was benepen van geest, eenzijdig georiënteerd,
men noemde zich degelijk. Toen de ijzeren brug kwam,
werd zij als dè oplossing beschouwd, door dik en dun aan
vaard en toegepast. Heel veel houten wipbruggen hebben
voor haar moeten wijken.
De basculebrug der 20ste eeuw toont een grooten voor
uitgang en krijgt een eigen karakter. Bij behoud van het
77
Fig. 11
