H oe is de Hollander gelukkig met de weidschheid van
zijn land, met de breede uitzichten, waarover zich een
grootsche koepel welft, steeds wisselend verlevendigd door
wolken van velerlei stapeling door den wind in oneindig
spel bewogen. Doorsneden wordt dit vlakke land door vaar
ten en slooten;zij vormen een levend netwerk, dat over het
land ligt gespreid. Dit is het land der bruggen en brugjes.
In die vlakheid valt de vlonder, de draaivlonder, de vlakke
balkbrug niet op; wel de gewelfde houten brug en die in
gebroken vorm. Zouden wij ons de Zaanstreek kunnen
voorstellen zonder die hooge bruggen met hun steilen op
loop aan weerszijden?
WIPBRUGGEN
Trotscher als een vast, uitstekend punt staat de houten wip-
brug in dit land.
In de stad bindt de wipbrug alle elementen van het stads
gezicht aaneen, vormt het kernpunt in de compositie. Zij
behoort, evenals de gracht met de boomen, tot de primaire
elementen der stad. Het bekende stadsgezicht te Amster
dam: de brug over de Groenburgwal voor de Staalstraat
is een fraai voorbeeld; evenals een brug te Hoorn. (Afb.
36).
Wat maakt de groote bekoring der wipbruggen uit?
Het is haar structuur, een stoere opbouw van machtig wer
kende lijnen.
Hoe is dit brugtype ontstaan?
Wij kunnen met eenige zekerheid zeggen: het is een Hol-
landsche vinding of juister gezegd, de voleindiging van
haren vorm is in Holland geschied.
In het eigenlijke uitvinden ligt niet de kracht van den
Hollander; wel ligt hem het volmaken, tot eigen type. Wij
zien dit aan het andere voorname element van ons land
schapsbeeld: de molen! Iedereen denkt: dat is zeker een
Hollandsche vinding! Zooals wij haar trotsch en grootsch,
prachtig van kleur door haar rieten mantel, in het land-
58
