Meer nog zijn er op de wereld te vinden, doch voor ons
betoog hebben wij genoeg aan deze voorbeelden.
Ik herhaal de vraag in het begin gedaan: „geven voort
brengselen der Natuur aanleiding tot het scheppen van
architectonische vormen"?
Bezien wij de natuurbogen, dan zouden wij geneigd zijn
die vraag niet „ja" te beantwoorden, doch dan zijn wij te
vlug met het uitspreken onzer meening.
Uit het scheppen der Natuur, die logisch werkt, hebben wij
onze wiskunde geabstraheerd. Als wij nu zien, dat de zoo
bewonderde lijn der natuurbruggen de kettinglijn of de
parabool is, d.i. de kegelsnede evenwijdig aan den voerlijn
en de, bij de hedendaagsche bruggen veel toegepaste lijn
eveneens de kettinglijn of de parabool is, dan lijkt het of
de Natuur wordt nagevolgd. Zoo is het niet; Natuur en
Ingenieur hebben volgens een andere methode gewerkt.
Daarentegen schijnt het alsof de bruggenbouwers uit
vroegeren tijd zij toch kenden onze statische bereke
ningen niet wel zijn geïnspireerd door de Natuur. Als
bewijs zou kunnen worden gewezen op de Chineesche- en
Japansche bruggen, ook op de oude „duivelsbruggen" in
Italië en Spanje. Daar is b.v. de „Nephrit-gordelbrug" in
de tuinen van het Keizerlijk Zomerpaleis te Peking (Afb.
3), een zoo hoog oploopende brug, dat zij van treden
moest worden voorzien. De boog houdt het midden tus-
schen een hyperbool (de kegelsnede loodrecht op het
grondvlak) en een spitsboog. Waarom zulk een brug in
een vlak terrein gemaakt? Nabootsing van een natuur-
brug? Chineezen uit dien tijd zullen waarschijnlijk niet
in Amerika of Australië zijn geweest. Zou het niet zijn:
het behagen in de schoone lijn, in het decoratieve?
In Japan, in Tokio, vinden wij de op een eiland gelegen,
aan den God der Geleerdheid Tenjin gewijde Kameido-
tempel. De naam van dit eiland: „vijver van het hart"
symboliseert haar beteekenis. Een brug voert naar dit
eiland. (Afb. 4). Welk een typische brug! Haar hoofd
vorm is parabolisch. Daarnaast en daaraan ligt een simpel
12
