hoekig kozijn was, waarin draairamende bovenste
vensters daarentegen waren van in het kozijn bevestigd
glas in lood. Ook gebrandschilderd glas was een veel
aangewend versieringsmiddel. De overkapping der
huizen werd veelal gevormd door een zadeldak, terwijl
banden van in rood en geel gehouden baksteen den
gevel verlevendigden.
Alvorens een Hindelooper huis binnen te gaan, moeten
wij eerst een kleine wandeling door het stadje maken,
om een bezoek te brengen aan twee gebouwen, die
hoewel door latere veranderingen niet in hun voordeel
veranderd, toch een indruk kunnen geven van wat
Hindeloopen was en wilde. Uit de archivalia blijkt
bovendien nog wel iets van de bouwgeschiedenis van
kerk en raadhuis.
Laag achter den zeedijk, zooals de kaart van Van
Deventer laat zien, lag in het verlengde van de Wever
straat in de middeleeuwen de parochiekerk van Hinde
loopen. De Benedictijner monniken van Stavorens St.
Odulphus-abdij bedienden haar, zoodat men vroeger
ten onrechte van meening was met een aan St. Odul-
phus toegewijde kerk te doen te hebben, vanwege dezen
oorsprong. Dit berust echter op een misverstand, al
blijkt uit de keuze van de kerkpatrones ontegenzegge
lijk ook de invloed van dit Benedictijnsch milieu. De
kerk werd toegewijd aan Sinte Gertrudis, de dochter
van Pepijn van Landen, een bekende volksheilige in de
middeleeuwen. Als patrones van de schippers moest zij
voor Hindeloopen wel niet ongeschikt heeten, want zij
beschermde de scheepsladingen, welke nog al eens uit
graan bestonden, tegen de muizen naar men geloofde.
Zij wordt afgebeeld met een muis, die opkruipt tegen
haar abdisse-staf, die zij voerde omdat zij bij haar
leven die functie in het klooster van Nijvel, in Belgisch
Brabant, vervuld had. Anderen willen, dat zij eenige
trekken gemeen heeft met de Germaansche doods-
39
