schillende soorten met prijzen der vracht o.a. „Dem-
mersdeelen, Normer-, Koperwijkse, (dit is uit het
houtdistrict Drammen afkomstige) Oudsoens-, Mos-,
Lange Sondse Blok deelen, wagenschot en het gre
nenhout.
Dit va-et-vient tusschen beide steden spreekt temeer,
wanneer men het vergelijkt met moderne toestanden.
Wij kennen forensen-steden rondom Amsterdam en
Den Haag, doch welke kleine afstanden betreft het daar
niet, terwijl in de steden ondanks het goedkoope ver
voermiddel de fiets de menschen gemiddeld niet meer
dan 20 minuten van het terrein van hun dagelijksche
activiteit verwijderd zijn. Hier betreft het dan nog
altijd een zeer ongemakkelijke zeereis van uren. Wel
zijn er soortgelijke gevallen bekend van verwijderde
havenplaatsen met veelvuldig onderling verkeer, doch
de verplaatsing geschiedt alleen, wanneer een bepaald
centrum van handel tot hoogen bloei komt en zoo gaat
domineeren, dat het op den duur de andere steden
absorbeert. Hindeloopen echter werd niet door Am
sterdam overheerscht en bleef geheel zichzelfhet
Hindelooper eigen in zijn kaleidoscopische kleuren
pracht, het samenhoorigheidsgevoel en gemeenschaps
besef bleef. Thuishaven voor de schippers was en bleef
Hindeloopen.
Toch blijft onder alle opzichten Hindeloopens bloei
periode een gevolg van de handelsactiviteit van de Am-
sterdamsche ondernemingen. Prof. Huizinga heeft in
een zijner boeken*) nagerekend, dat heel Nederlands
beschaving in Rembrandt's tijd.zich, zoowel receptief
als productief, geconcentreerd heeft op een gebied van
niet veel meer dan honderd kilometer in het vierkant.
Amsterdam was de hartader van dit bruisend leven;
de overige provincies namen er niet of nauwelijks aan
J. Huizinga, Nederland's Beschaving in de Zeventiende
Eeuw, Haarlem 1941.
31
