noodig was. De tegels gaven, in flinke vakken toege past, kunstige ornamenten, die men niet ontwaart wan neer men één tegeltje in de hand heeft, maar die men kan zien bij de groote vakken in de tegelverzame ling van de musea en van enkele particulieren. Buiten den vloer, de witte wanden en de kleurige tegeltjes was alles eikenhout: de deuren en vensters, de muurstijlen en karbeelen, de moerbinten en de kinderbalkjes, de stoelen en tafels en kasten en alles wat er in huis was, de mangelplank en de stoof, alles eikenhout dat door den tijd donker moest worden. Het type huis dat door den plattegrond 2 wordt be doeld is in den tijd vast te stellen op de tweede helft der 16e eeuw, afgerond tusschen 1550 en 1600. Hoe zulk een voorhuis eruit zag is te zien op de afbeelding van blz. 33, waarbij opgemerkt wordt dat hier een ver waarloosde staat op de foto is vastgelegd, waarbij zelfs het venster naar het onderhuis met planken is dichtge maakt. Een gaaf voorbeeld, hoewel uitermate klein, is te zien in het reeds genoemde huisje aan het Wale- pleintje, O.Z. Achterburgwal 165. Wanneer we langs het Damrak wandelen en daar kijken naar de huizen van de Warmoesstraat die uit het water oprijzen, dan zien we kort achter de gevels de toppen van achtergevels. Daar staan dus twee huizen achter elkaar. Gaan we van de zijde der Warmoesstraat erin, dan ontdekken we dat aan de zijde van de straat een huis is, daarachter een open hof, een binnenplaats, en dan nog een ondiep bouw werk, een pakhuis, dat met den achtergevel aan het water ligt. Van de meeste dezer huizen is in lateren tijd de binnenplaats volgebouwd. Een merkwaardig voorbeeld is het huis Warmoesstraat 42, waar men 't van buiten niet aan ziet wegens den 18e-eeuwschen 173

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschutserie - Boekje 1941-1954 | 1946 | | pagina 177