HOOFDSTUK XIII
DE VERHOOGDE LIJSEGEVEL
Bij de geleidelijke vervorming van den klokgevel valt
iets op te merken. De oudste hebben een groote hoog
te, medeloopende met de dakhelling die bij de Am-
sterdamsche huizen een vaste verhouding heeft. Later
worden ze lager van hoofdvorm, breed en gedrukt. De
vleugels steken hoog boven de goten van het dak uit.
Al maar breeder en lager worden ze, tot op een
oogenblik een nieuw type ontstaat. De vleugels wor
den tot horizontale lijsten. Zoo ontstaat een lijstgevel
met een kuif erop. Deze kuif is afkomstig van den
top van den hals- of klokgevel. Het geheele samen
stel wordt van steen of van hout en daarmede is het
nieuwe type voor den dag gekomen, de lijstgevel met
kuif. Dat leverde verschillende moeilijkheden op.
Eerst het oude hooge Hollandsche dak, dat een be
paalde en vaste helling had. Degevellijst werd halver
wegen de dakhoogte aangebracht, zoodat zich achter
de einden van de lijst slechts lucht bevond. De boven
ste punt van het dak werd opgevangen in de kuif op
den gevel, waarin zich tevens de hijschbalk bevond:
in de kuif was gelegenheid voor een vlieringluik om
bij het touw en den haak te kunnen komen. Dan was
er de moeilijkheid om den zolder te verlichten. Dit
werd eenvoudig in orde gemaakt met een rij vensters,
net of het huis een verdieping meer had dan in wer
kelijkheid. Dat stond tevens deftig. De zijvensters wer
den soms half voor het dak gemaakt, zoodat de ramen
niet open konden. Op het midden was dan een groot
142
