geweest door ijzeren omamentwerk of een dak.
Sterk aan den middeleeuwschenkasteelbouw her
innerde de ligging van de twee bijgebouwen, aan
weerskanten van het voorplein. De stijl van Gun-
terstein sloot aan bij het streng opgevatte Fransche
klassicisme. In de 19de eeuw is het huis wit ge
kalkt in navolging van de toen op de boomrijke
zandgronden bestaande gewoonte, met de bedoe
ling een teekenende contrastwerking te verkrijgen
tusschen het gebouw en het omringende park vol
hoog opgaand hout. Enkele jaren geleden is echter
de oude baksteen weer tevoorschijn gehaald,
zoodat Gunterstein thans bijna in zijn oorspronke
lijke vormen prijkt.
Zoo leefde en bouwde men in de Vechtstreek
voort, de geheele 18de eeuw door. Toen kwam, met
de Fransche revolutie, het einde. Politieke en econo
mische catastrophes volgden elkaar op. Het was
niet langer mogelijk de kostbare buitenplaatsen
naar behooren te onderhouden. Een groot gebrek
aan piëteit nooit de sterkste zijde van de weinig
door traditie gebonden Vecht-bewoners verer
gerde de zaak. In het begin van de 19de eeuw werd
een groot aantal buitenplaatsen aan de Vecht
geheel of gedeeltelijk gesloopt. Toen kon de staats
man A. R. Falck in de herfst van 1813 schrijven:
,,Les belles campagnes sont d'autant moins éparg-
nées qu'elles sont en Hollande plus que partout
ailleurs un objet de luxe trés couteux. II en manque
65
Heemschutserie, 40, 5
