64
De acoustisch minder voordeelige wijze van ophanging der
klokken in een ijzeren klokkenstoel werd niet gewijzigd.
Voor een groot deel is het hieraan te wijten, dat deze res
tauratie niet dat effect tot gevolg had, dat er van verwacht
werd en zoo blijkt duidelijk, dat er behalve goede ver
bindingen van toets naar klepel nog andere factoren van
invloed zijn op het succes van een beiaard-restauratie.
Te Kampen heeft Fr. Hemony zijn reeks van 30 klokken,
waarvan hij er 26 (27) in 1659 en 4 (3) in 1662 goot,
gebaseerd op vier Van Wou-klokken, twee uit 1481, één uit
1483 en één zonder jaartal en een klok van Kiliaan Wege-
wart (Kampen) uit 1627. Deze vijf klokken werden door
Hemony waardig gekeurd om op toon te worden gedraaid
om bij zijn klokken te gebruiken. De grootsteVanWou geeft
den grondtoon As, de tweede Bes, de derde c, daarna volgt
de grootste Hemony-klok, een des (d ontbreekt), de es-klok
is van Wegewart (e ontbreekt), f en ges zijn van Hemony,
g is de kleinste Van Wou-klok en hierna begint een vol
ledige chromatische reeks van as tot bes2. In 1790 is het
klokje g2 door L. Haverkamp te Hoorn hergoten.
Daar deze beiaard de eenige van deze grootte in ons land
is, waarvoor, naar het ontwerp van den Amsterdam-
schen bouwmeester Philip Vingboons, van 1649—1664 een
speciale toren werd gebouwd, is het wel van belang de
ingrijpende restauratie te beschrijven, die deze mooie bei
aard in 1940—41 onder leiding van den Nederlandschen
Klokken-en Orgelraad heeft ondergaan, (zie afb. 32 en 34)
De eerste zorg was de klokken logischer op te hangen. De
drie grootste Van Wou's, bij elkaar naar schatting 11.000
kg wegend, hingen boven tegen het gewelf van den open
koepel. Daaromheen hingen tusschen de stijlen de daarop
volgende klokken en daaronder steeds kleinere. Het gevolg
van deze wijze van ophangen der klokken was, dat, be
halve in de onmiddellijke omgeving van den toren, deze
zware beiaard bijna niet te hooren was, daar de kleinere
klokken door hooger hangende groote overstemd werden.
Ook de beiaardier hoorde niet veel van zijn spel, doordat
hij opgesloten zat in een ruimte, die nog door een tusschen-
zoldertje afgesloten was van de open lantaarn. Er was
