zilveren munten en sieraden in den oven wierp. Meestal kwamen die echter langs een afzonderlijk kanaal in de han den der gieters terecht. Is men eenmaal met de voorbereidende werkzaamheden, die weken, soms maanden duren, zoover gevorderd, dat het gieten kan plaats vinden, dan is een dag van groote span ning aangebroken. In den smeltoven worden de scherven van oude klokken en voor zoover noodig „schuitjes" nieuw metaal opgestapeld. Bij den vuurhaard is een geweldige stapel hout, gekloofde stammen van ]/2 m lengte, op getast. In 't Noorden van ons land, waar men ook turf stookt, wordt deze onder het stoken aangevoerd, daar ze te veel volume heeft om allen noodigen voorraad bij den haard op te bergen. In de goten op den gietkuil worden de turven voor het droogstoken aangemaakt en een vuurtje van krullen en hout wordt in den haard aangestoken. Als dit goed doorbrandt, begint het eentonige werk, uur na uur, van het telkens volstoppen van den haard met blok ken hout, want de temperatuur van den smeltoven moet op ongeveer 1400° gebracht worden, wil de „geut", zoo als de vakterm luidt, goed gelukken. Interessant is het intusschen door een kijkgat een blik in den oven te werpen. Daarbinnen schijnt alles te trillen en te sidderen. Men ziet de brokken der oude klokken als ijsschollen op elkaar gestapeld liggen, witgloeiend in de voortloeiende vlammenzee. Beekjes smeltend metaal loo- pen er van af en overal ziet men het druipen en zich verzamelen op het laagste punt. Is het laatste stukje me taal gesmolten, dan wordt één der deuren opzij van den oven geopend en met een lange ijzeren staaf met een dwars ijzer eraan in de kokende massa geroerd; alle ongerech tigheden, die op het vloeibare metaal drijven, worden naar den kant gehaald en uit den oven verwijderd. De benoo- digde hoeveelheid tin en eenig potasch wordt bijgevoegd en dan is het tijd om het metaal te onderzoeken. Met een ijzeren lepel wordt een kleine hoeveelheid metaal uit den oven genomen, voor het gieten van eenige proef- staafjes. Deze worden als zij voldoende afgekoeld zijn, stuk geslagen. Is het oppervlak van de breuk van de ver- 35

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschutserie - Boekje 1941-1954 | 1944 | | pagina 40