Luidklokken en
Beiaarden in Nederland
Wat ons land bezit aan monumenten op het
gebied der klokkengietkunst verdient zeker
meer algemeene bekendheid.
Vele van onze prachtige luidklokken hangen
bijna onbereikbaar in het schemerdonker der
klokkenzolders, waardoor slechts enkele be
voorrechten in de gelegenheid zijn de sierlijke
welving hunner flanken en den kwistigen
rijkdom hunner randschriften, ornamenten en
sierranden, zij het dikwijls bij kunstlicht, te
aanschouwen.
Evenzoo verdienen onze beiaarden, die bij
uitstek Vaderlandsche volksinstrumenten en,
in muzikaal opzicht, wonderen van gietkunst
de aandacht van de groote massa en vooral
van onze toonkunstenaars.
In de bloeiperiode van onze kunsthistorie
stond de beiaard in het midden der belang
stelling; de steden wedijverden met elkander
in het aanschaffen'van groote klokkenspelen,
de beste muzikanten werden aangesteld om
ze te bespelen. Het was de tijd waarin het
Vondel, geïnspireerd door ,,'t klockmusyck
van d'Oude Kerk" te Amsterdam, „lustte, op
de klocketoon om doorluchte torentransen
eenen klokckendans te dansen".
Een nieuwe tijd breekt aan, waarin de ge
meenschapsidee weer meer naar voren komt
en waardeering van het prachtige symbool
van gemeenschapszin, dat de beiaard is, zal
herleven.
De inhoud is als volgt ingedeeld:
luidklokken: uiterlijk (sierranden, ornamen
ten, randschriften), toongeving, iets over het
gieten en bijstemmen.
beiaarden: ontwikkelingsgeschiedenis; over
beiaardtorens; inrichting voor mechanisch en
persoonlijk spel; de beiaardmuziek; de taak
van den beiaard in het volksleven.
