(het klokkenspel van den Haagschen St. Jacobstoren
1895); L. E. Bosch (idem van den Domtoren 1846).
In 1909 schrijft Dr A. Vas Nunes het eerste wetenschap
pelijke werk der 20e eeuw, n.1. zijn proefschrift „Experi
menteel onderzoek van klokken van F. Hemony" (Zuider-
kerk Amsterdam); in 1914 verschijnt W. G. Rice: Caril
lons of Belgium and Holland; in 1916 Mr. A. Loosjes:
De Torenmuziek in de Nederlanden; in 't zelfde jaar
D. J. van der Ven: De torens zingen; in 1922 Beiaard
kunst I, Handelingen van het eerste congres Mechelen
1922; in 1926 Beiaardkunst II, Handelingen van het
tweede congres 's-Hertogenbosch 1925; DrW. van der Eist:
De Klokken van den Dom te Utrecht en C. J. F. Slootmans:
Klokken, beiaard en beiaardiers te Bergen op Zoom vóór
1747. Langzamerhand beginnen ook de muziektijdschriften,
o.a. „Caecilia" en „Het Muziekcollege", artikelen op te
nemen van J. W. Enschede, G. van Zuylen, Van der Ven,
Van Westrheene, Loosjes, Brandts Buys, e.a.
De geïllustreerde bladen: Buiten, Panorama, De Spiegel,
De Wereldkroniek, enz. helpen ook mede in woord en
beeld de belangstelling van het publiek op te wekken en te
bevorderen.
Ook de dagbladpers blijft niet achter. Er verschenen om
vangrijke verslagen over de huldigingen bij Denijn's 35-
en 50-jarig jubileum als beiaardier, over congressen, wed
strijden en zelfs over beiaardconcerten. Wat het laatste be
treft, hebben helaas vele bladen bewezen, dat de beiaard
nog niet als volwaardig muziekinstrument wordt beschouwd.
Veelal werd aan een stadsredacteur overgelaten verslag uit
te brengen, die krachtens zijn beroep zijn aandacht hoofd
zakelijk bepaalde bij de omstandigheden, waaronder het
concert gegeven werd, bijv. den mooien zomeravond, de
vredige stemming of de donderbui, die alle luisteraars
naar huis joeg, de rustige of rumoerige luisterplaats (tij
dens een jaarbeurs), de niet storende of de hinderlijke
trams, enz., en de muziekuitvoering, waarom het eigenlijk
ging, wordt nauwelijks aangeroerd. Kwamen de muziek-
verslaggevers zelf luisteren, dan was het soms iets beter,
soms erger. Door totale onbekendheid met de acoustische
137
