De omvang van den steen gaf gelegenheid tot de uitbeel
ding van landschappen en stadsgezichten, als in steen
gebeitelde prenten, waarnaar ze ongetwijfeld zijn ge-
houwen.19) Deze dikwijls bijzonder fraai gehakte gevel-
steenen vormen met de omlijsting een kostelijk geheel,
getuigend van bekwaam vakmanschap. Des te meer valt
het op, dat het lettertype van de opschriften eenvoudig
is, op vele 17e eeuwsche steenen onregelmatig en gebrek
kig, slecht over de ruimte verdeeld, zoo dat de over
schietende letters in de lijst gehakt moesten worden of
er heel klein boven geplaatst werden. Een sierlijke letter
zooals op den gevelsteen „In Helias" in het Rijks-
Museum en D. Bouman, Langestraat 17, komt weinig
voor.
De dateering der gevels geschiedde afwisselend in arabi-
sche cijfers en romeinsche, soms in oudere karakters
als op het Rokin 145, Ao CI3I3CXLII 1642,
waarbij de eerste teekens de M en D voorstellen.
In de tweede helft der 18e eeuw werden weinig gevel-
steenen meer aangebracht. De uitbreiding der stad was
tot stilstand gekomen. In 1796 werd een systeem van
huisnummering ingevoerd, dat naamgeving der huizen
21
Voorbeeld van slechte letterver deeling. De steen is verminkt
terwille van vergrooting van de raamkozijnen.
Vroeger Bloemstraat 76 (1663), thans in het Sted. Museum.
