En daarbij kwam, tot onlangs toe, nog het verweer tegen schaap en konijn. De meest geschikte en veelzijdigste planten bezetten de voor hen gunstige plaatsen en voeren daar een soort van alleenheerschappij, soms vergezeld van een paar gelijkgestemde kornuiten, vaak schuilplaats biedend aan een paar vrienden, die hen niet hinderen en ook wel weer in het nauw gebracht door indringers. Een aardig voorbeeld levert ons de duindoorn in het kalkrijke duin. In de luwte van den zeereep treedt hij op als alleen- heerscher. Maar het duurt niet lang of hij krijgt gezel schap van de vlier, die ook alweer op zeer royale wijze wordt uitgezaaid door de vogels. Die vlieren ontwikke len zich tot trotsche figuren, verheffen zich boven het lagere en vrijwel egale duindoornbosch. Op beschutte hellingen ontwikkelt dit complex zich op zijn mooist en in Juni is het een lust uit de lichtende zilvergrijze duin doorns de donkergroene vlieren omhoog te zien rijzen, die zich dan gaan tooien met een overvloed van room kleurige geurige bloesem. In het najaar raakt de vlier dicht behangen met zware trossen van donkerviolette bessen en de duindoorn tooit zich met vruchten, geel, oranje, rood, allerprachtigst. Dan, in September, eer de groote trek van de spreeuwen begint, komen nog gauw de kleine zangvogels: grasmusschen, tuinfluiters, nach tegalen, fitisjes, de eerste rijpe vlierbessen pikken. De rest gaat later aan de spreeuwen. De duindoorn heeft dikwijls geen bessen; dat zijn de mannelijke planten. Die beslaan vaak een groote uitgestrektheid, doordat ze zich vermenigvuldigen door ondergrondsche uitloopers en men kan dan heele velden krijgen met vruchtenlooze duindoorns. Op de hooge ruggen en zelfs op de toppen heeft de duin doorn weinig of niet van den wind te lijden. Zijn knop pen en bladeren zijn tegen verdroging beschut door mooie sterharen en schubben, zijn dichtgewarreld ste kelig takkenstelsel is haast ondoordringbaar. De vlier 31

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschutserie - Boekje 1941-1954 | 1943 | | pagina 35