lijst zit een zeer fraai gebeeldhouwde vrouwefiguur.
Het poortje ziet er nog uitstekend uit, het is een
prachtstukje. Hoe meer men zulke kunstwerken ziet,
hoe meer respect men krijgt voor het kunnen van den
vakman en voor de liefde, waarmee zulk werk ge
maakt is.
Hoorn beleefde een gulden tijd, er werd mooi en kost
baar werk gemaakt.
Van het Admiraliteitsgebouw achter de Groote Kerk
is niets meer over dan het mooie poortje. (Zie afb.
blz. 60).
Oorspronkelijk stond hier het uit 1385 dateerende
Agnieten klooster, dat in 1586 in gebruik genomen
werd door de Admiraliteit. Andere benamingen voor
deze instelling zijn het Prinsenlogement, omdat hier
de vorstelijke personen logeerden, wanneer ze in
Hoorn verbleven en het Zeekantoor, omdat er zeelie
den werden aangemonsterd.
Het gebouw moet mooi gemeubileerd geweest zijn, er
waren verscheidene schilderijen en men leest over een
bezienswaardigen Prinsenstoel. Iets hiervan kunnen we
nog in het West-Friesch Museum bewonderen. Er be
vinden zich daar een gedeelte van een laat 17e eeuw-
sche eikenhouten betimmering met een bedstede en een
kast, een 17e eeuwsche bolpoottafel en een vroeg 18e
eeuwsche balie. Van de schilderijen bezit het alleen
nog het portret van Admiraal de Ruyter door Fer-
dinand Bol.
Na de opheffing van het Admiraliteitscollege, bracht
men er in 1818 de snijkamer over, die voordien gehuis
vest was in de monumentale oude Oosterpoort, die
tusschen het Groote en het Kleine Oost stond en in dit
zelfde jaar gesloopt werd. Het is en blijft eeuwig zonde,
dat een prachtig bouwwerk als deze oude Oosterpoort,
waarvan gelukkig nog mooie afbeeldingen bestaan,
verdwenen is. In 1860 wordt in het oude zeekantoor
61
