merkte dat en zette de berrie met moeder tusschen het
riet, terwijl hij zichzelf verschool. De Spanjaarden
hadden hem echter gezien en dachten, dat hij een
schat vervoerde. Toen ze gingen zoeken, vonden ze
een oude vrouw op een berrie en gingen beschaamd
weer weg, zonder haar iets te misdoen. Lambert kwam
uit zijn schuilhoek te voorschijn, ging zoo snel als hij
kon verder en bereikte veilig en wel de Westerpoort te
Hoorn. Hij werd daar goed ontvangen en bleef er
wonen. Zijn geslacht is „dermaten uitgebreid en ver-
„meerderd, dat er in 1740 nog een talrijk nakomeling
schap in leven is, waarvan velen niet alleen deftige
„burgers zijn met tijdelijke goederen gezegend, maar
„ook sommigen de hoogste en aanzienlijkste ambten
„in de Regeering der stad bekleed hebben." (Velius)
Om dit geval te vereeuwigen werd buiten aan het hek
van de Westerpoort een gesneden houten relief ge
plaatst, waarop Lambert zijn moeder op een berrie
voorttrekkend is afgebeeld en waarop ook het riet
niet ontbreekt. Er onder las men de volgende vers
regels
Doen Dwingelandij den Staat en Westzaan dede
zugten
Bevrijd dees brave Soon sijn Moeder van de Doot.
En quam, op dit vatsoen, van daar tot hier toe
vlughten
Soo blijft een Edel Kind sijn Ouders trouw in
Noot.
De Westerpoort is afgebroken. Het houten relief is
nog te zien in het West-Friesch Museum. (Zie afb.
blz. 7).
In een logement, „Het onvolmaakte Schip", aan het
Breed bij de Westerpoort, is later een relief in natuur-
52
