34
van Mei, voor de Fitis een paar weken eerder, voor de
Roodborst al in Maart. Eigenlijk moet je daar ochtend
aan ochtend aan geven. Voor wie er plezier in heeft,
wil ik alvast vertellen, dat de plek, waar de banken 9,
10 en 11 staan, nog al van belang is, want daar ont
dekken we doorgaans grenspalen voor Fitis, Tuinflui-
ter en Nachtegaal. Menigmaal heb ik op bank 11 ge
zeten, met aan weerskanten zoo'n Koning der Zangers
in volle actie.
Dikwijls is het mogelijk de vogels persoonlijk te onder
scheiden, vooral aan hun gewoonten. De westelijke
Nachtegaal van 1936 had een heel eigen manier van
zingen. Hij reeg zijn strofen aaneen. Waar andere nach
tegalen zich een paar maten rust gunden, alvorens een
nieuwe strofe in te zetten, stelde hij zich tevreden met
heel eventjes een ademhalingspauze. Na 1938 heb ik
hem niet meer gehoord. Vlak bij bank 10 hadden de
fitisjes hun nest. Ze maken een aardig, half overdekt
nestje, van binnen gevoerd met witte veeren.
Nu spreken we hier eens en voor goed af, dat in den
Hof nooit naar nesten gezocht mag worden. Ik doe het
zelf hier ook nooit en de tuinman ook niet. Men kan al
genoeg plezier beleven met de vogels aan het „sleepen"
te zien en later aan het voeren en rondleiden en be
schermen van de jongen. Als je rustig op een van de
banken gaat zitten en goed gebruik maakt van ooren en
oogen, dan weet je al heel gauw, wat er in de omgeving
voorvalt.
De Nachtegalen komen in het midden van April. Mijn
vroegste aankomstdatum is 6 April, mijn laatste 25 April.
Ze zingen nacht en dag, onvermoeid en soms langen tijd
ononderbroken: een half uur, uren lang, een etmaal of
langer. De zanger zit meestal in een van de vrij staande
eikjes, een eindje onder den top, maar ook wel lager
en we hebben er een gehad, die luidkeels zingend langs
de paden ging. Om weer en wind geven ze niet veel,
de IJsheiligen zijn niet in staat, hun het zwijgen op te
leggen. In den Hof zijn ze in het geheel niet schuw en
