singelmuer ende thuys, maer dije boeven den kei ler boven opt huys ende gewulft waeren deden sul ken geweer, dat dije Leeuarders het huys boven niet consten crigen". Er komt hulp opdagen; de kroniek vervolgt: „Doen Leuwarders dat verna men toegen sy weder in haer statt ende dye opt gewulft van VVnyahuys ontquamen". 67) De voormalige torens van Lunenburg en Vleuten geven duidelijk het type weer (Fig. 8 en 12). r r Bij den burcht te Heer bij Maastricht geeft de kelderverdieping betrouwbare aanwijzingen om trent den oorspronkelijken toestand. De buiten muren zijn opgetrokken in breuksteen; inwendig zijn deze ruim 90 cM. dikke wanden van kolen- zandsteen bekleed met mergel, zoodat de totale dikte der keldermuren ruim 2.30 M. bedraagt. De ruimte van ongeveer 10 bij 7 M. is in mergel over welfd; de buitenmaten bedragen 15.02 bij 11.76 M. Hooger op is het muurwerk in later tijd ver nieuwd, de kleine lichtopeningen zijn door groote vervangen en de bekapping is gewijzigd. Niettemin maakt het geheel het mogelijk zich voor te stellen hoe deze sterkte, waarvan in 1439 verklaard werd, dat zij „ene goede, vaste ende seker gevenckenisse" was, er uit gezien moet hebben. De Burcht hoorde 59 Fig. 8. Lunenburg.

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschutserie - Boekje 1941-1954 | 1942 | | pagina 72