94
achterzijde een uit de gracht oprijzende ronde en een uit
den hoek zich ontwikkelende arkeltoren door hun afwis
selende vormgeving zoowel aan de eischen der verdedi
gingskunst als aan die van smaak beantwoorden. Een
weergang verbindt heden nog den ronden toren met de
twee hangtorentjes.
Waarschijnlijk is dit slot uitgegroeid en bestond het oor
spronkelijk uit den zwaren vierkanten toren en een burcht
vierkant met een enkel gebouw.
Hernen heeft o.a. aan de volgende geslachten toebehoord:
van Hernen, van Apelthern, van Driel, van Meeckeren,
van Wijhe, van Steenhuys, de Bethune en d'Ennetières,
totdat het in 1891 door koop kwam aan Jhr. Mr. Dr. Cor-
nelis Jacob den Tex, wiens dochter. Mevrouw de Weduwe
Metelerkamp, het in 1941 aan de Stichting Vrienden der
Geldersche kasteelen heeft overgedragen om het boeiend
geheel te restaureeren en in stand te houden.
Litteratuur: Moes en Sluyterman, Nederl. Kasteelen, dl.
II, blz. 185 e.v. Smit, Mr. P. Buiten 1918.
HORN (blz. 41). Op een hoogen burchtheuvel in de winter-
bedding van de Maas ligt het machtige slot van het histo
rische geslacht der Heeren (sedert 1450 graven) van
Horn(e). De hooge woonvleugel vormt een rechten hoek
met den ingangsvleugel. Rechts hiervan een ronde toren
in mergel. De hooge ringmuur omsluit een grooten bin
nenhof en verbindt den woonvleugel met den ronden toren
naast de ingangspartij. In het midden van het half cirkel
vormig beloop van den ringmuur is een hooge toren rond
uitgebouwd. Zooals hiervoren al is gezegd is de ringmuur
door (niet oorspronkelijke) half-rond gesloten openingen
doorbroken.
Het materiaal bestaat hoofdzakelijk uit mergel en baksteen.
Reeds in de Xlle eeuw komen Heeren van Horn voor; de
geregelde reeks vangt evenwel aan met Willem I van
Horn, die in 1240 sterft (de Crassier); de van deze Heeren
bekende munten beginnen met die, welke Willem I liet
slaan. Toen zijn tak in 1540 uitstierf met Jan I, vererfden
de goederen op het geslacht de Montmorency (zie hier
voren blz. 41). Na den dood van Philips de Montmorency
viel het land van Horn terug aan den leenheer, den graaf
van Loon, zijnde toen de Prins-bisschop van Luik. De
Fransche Revolutie maakte een eind aan deze verhou
ding; den 12en April 1798 werd Horn als domeingoed
publiek verkocht aan Marcel Gerard Magnée, sedert 1787
rentmeester „de Son Altesse Celsissime en son comté de
Horne". Het in verval geraakte slot werd geleidelijk her
steld en is steeds door zijn nageslacht bewoond gebleven.
