Inhoud
Tijdens de Algemene Vergadering van Leden nemen wij
afscheid van twee uiterst betrokken bestuursleden: onze
penningmeester Ans van den Berg en onze voorzitter
Harm Bruins Slot. Beiden hebben zich in hun bestuurs
periode zeer ingezet voor de vereniging, en daarmee het
behoud van monumenten in Nederland.
Ans van den Berg heeft zich binnen onze vereniging bezig
gehouden met de portefeuille financiën, na het wegvallen
van de structurele overheidssubsidie. Zij heeft zeer veel
tijd gestoken in het begeleiden van onze vereniging om
een betere en meer sluitende begroting te kunnen pre
senteren. Daarnaast was Ans ook inhoudelijk zeer actief.
Haar betrokkenheid bij het Nationaal Restauratiefonds
en haar inzet voor het behoud van de West-Brabantse
Waterlinie straalden af op haar medebestuursleden, onder
andere tijdens de discussies over de nieuwe koers van
de vereniging. Vanaf deze plaats wil ik Ans zeer danken
voor haar grote inzet voor Heemschut en haar een goede
toekomst wensen in haar nieuwe woning in het prachtige
West-Brabantse cultuurlandschap.
De periode dat Harm Bruins Slot voorzitter was, is voor
het voortbestaan en de toekomst van Heemschut van
cruciaal belang geweest. Een aantal jaren geleden was de
monumentenwereld, en Heemschut daarbij ingegrepen,
zoekende naar een juiste positionering. Harm Bruins Slot
heeft gepoogd om de erfgoedwereld te verbinden, de
gezamenlijkheid te zoeken. Zijn wens was om meer multi
mediaal en crossmediaal te gaan werken. Dat was nieuw
en zeker niet gemakkelijk. Binnen Heemschut heeft hij een
succesvol proces van verandering geleid, waarmee we nu
(bijna) klaar en voldoende voorbereid zijn om een stralend
eeuwfeest te vieren. Beseheiden als hij is wil hij daarbij
niet het middelpunt of boegbeeld zijn. Vanaf deze plaats,
Harm, dank ik je voor je niet aflatende zorg en inzet voor
onze vereniging.
Karei Loeff
directeur
Op de Buiksloterdijk in Amsterdam staan historische en moderne huizen elkaar niet
hinderlijk in de weg. Het niet terugbrengen van het dijkdeel dat een halve eeuw geleden
onnodig is gesloopt is een gemiste kans voor het stadsdeel Noord. Foto Marjo Huijsmans
Het Nederlandse landschap is minstens zo kwetsbaar als het gebouwde
erfgoed. Vrijwel heel Nederland is cultuurlandschap. Gemaakt, aange
past en heringericht om aan eigentijdse eisen te voldoen.
Gelukkig blijft er vervolgens van wat
er ooit is gemaakt goed behouden, of
wordt de bijzondere omgeving waar
dat nog kan teruggebracht. Zo zijn de
Staats-Spaanse linies in Zeeland en
België soms nauwelijks meer herken
baar, maar richten de inspanningen zich
nu op het weer zichtbaar maken van
deze herinnering aan de Tachtigjarige
Oorlog en de Spaanse Suceesssieoorlog,
zo'n vier eeuwen geleden.
De Waterlandse Zeedijk, ten noorden
van Amsterdam, is ook zo'n overblijfsel
van vroeger. Met een stevige provin
ciale bescherming zou je denken dat
die vele kilometers dijk, met vrijwel
aaneengesloten historische bebouwing
tussen Schellingwoude en Buiksloot, tot
in lengte van jaren toont waar ooit de
grens tussen land en water was.
Helaas is een halve eeuw geleden een
deel van de oude Zeedijk, een stuk van
de tegenwoordige Buiksloterdijk,
gesloopt en vergraven om ruimte te
maken voor een hoognodige verkeers
ader. Die kwam er niet, het terrein
bleef lang braak liggen. Inmiddels
heeft het stadsdeel Noord plannen om
de restlandjes vol te bouwen, zonder
op wat voor manier dan ook terug te
grijpen op de oorspronkelijke dijk.
In Drenthe speelt juist het onthouwen
een voorname rol in het gemeentelijk
beleid. In Borger-Odoorn bijvoorbeeld
is al jaren voelbaar wat veel andere
gemeenten, ook groeisteden in het
westen, de komende tientallen jaren
te wachten staat: ontvolking. Hoe
je te midden van die leegloop toch
de voorzieningen binnen de dorps
gemeenschap op peil houdt is een
opgave voor de moderne gemeente
bestuurder. Doordacht slopen is hier
richtinggevend.
2 Heemschut juni 2010
Het landschap centraa
