'Elementen van de bestaande
bebouwing zullen moeten
worden geamoveerd. In hoofd
zaak heeft dit betrekking op
gedeelten, behorende tot de
dijkbebouwing.'
De verlengde Kamperfoelieweg met links een te bebouwen terrein.
Tussen Marjoleinstraat (links) en Dragonstraat (rechts) is met enige moeite de laatste
bebouwing van de oude Buiksloterdijk zichtbaar. De al geplaatste nieuwbouw heeft
geen enkel raakvlak met de historische zeedijk. Wat er nu nog bij komt zal er evenmin
aan herinneren.
landsche dijk Buiksloot thans Amsterdam'. De
tekening is gemaakt door F. Ploeger, bouwkun
dige uit Nieuwendam. Van die zes woningen is
er uiteindelijk maar één gebouwd.
Op deze tekening heet Zijkanaal I nog 'Oost-
zaander Kanaal'. De rijweg is smal en heeft een
brede binnen- en buitenberm. In de haakse
bocht van de Waterlandse Zeedijk ligt 'Opge
spoten terrein', dat eigendom is van 'Schalk
en v. Dam'. De bouwvergunning is afgegeven
in 1923. Het pand, met uitzicht op het kanaal,
werd bewoond door eigenaar Keek en zijn
gezin, afkomstig uit Arnhem.
De dijkwoningen met de lagere nummers (454
en hoger) moesten in 1965 plaatsmaken voor
het verlengde van de Kamperfoelieweg, die het
oudste deel van Noord verbindt met de nieuw
bouw achter de Buiksloterdijk. Deze woon
wijken in de Buikslootpolder, gebouwd tussen
1964 en 1978 staan bekend als Banne 1 en 2.
Op Buiksloterdijk 612 lag de boerderij van
L. Diekmann, onderaan de dijk, met de boer
derijwoning aan de westkant van het erf. Hoe
breed het erf was, is af te leiden uit de bebou
wing aan de zuidzijde van de dijk. Er stonden
daar vier panden, waarvan drie twee-onder-
één-kap. Het Westeinde heeft verder nooit
woningen aan de zuidzijde van de dijk gekend.
Dat was ook niet mogelijk toen het IJ hier nog
tegen de dijk klotste.
Laatste Stuivertje
28 Heemschut juni 2010
Bekendste pand van de afgebroken Buikslo
terdijk was Het Laatste Stuivertje op nummer
622. Op 22 juli 1907 had eigenaar Pieter Heins
bij de gemeente Buiksloot een plan ingediend
voor het vergroten van de gelagkamer van
zijn café aan de Waterlandse Zeedijk nummer
B146. Rechts naast de ingang kreeg het pand
een derde raam en op de hoek een nieuwe
toegangsdeur. In 1930 opende Het Laatste
Stuivertje een benzinestation met drie pompen,
waaronder een dieselpomp. Waarschijnlijk tege
lijkertijd werd het café een tabakswinkel.
Op vrijdag 16 juli 1965 verschijnt er een bericht
in het plaatselijke nieuwsblad De Noord-
Amsterdammer over de onteigening. 'In het
kader van de uitbreiding van Amsterdam-
Noord, project Buiksloter Banne, stellen B. en
W. van Amsterdam de gemeenteraad voor het
perceel Buiksloterdijk 622 aan te kopen voor
f 75.000. In het geboden bedrag van driekwart
ton is een vergoeding begrepen voor de aan de
gemeente toebehorende grond aan de overzijde
van de Buiksloterdijk, waarop de verkoper een
benzine- en dieseloliestation exploiteert.'
Op 19 oktober 1966 is Het Laatste Stuivertje
gesloopt.
Albert van der Vliet is neerlandicus. Hij stu
deerde af in taalbeheersing en communicatie-
geschiedenis en is tegenwoordig werkzaam als
journalist.
Literatuur
Provincie Noord-Holland. Beschrijving van de
Noorder IJ- en Zeedijken deel I en 2. Haarlem, 2004.
Red. Martha Bakker. Stadsatlas Amsterdam; stads-
kaarten en straatnamen verklaard. Amsterdam,
1999.
Stadsplan Amsterdam 1928-2003; toekomstvisies op
de ruimtelijke ontwikkeling van de stad. Rotterdam,
2003.
Dienst der Publieke Werken. Structuurplan van het
stedelijk gebied ten noorden van het IJ; Nota van
Toelichting, Amsterdam 1958.
H.J.A. Dupare. Lijnenloop openbaar vervoer
Amsterdam 1839-1989. Amsterdam, 1989.
Pieter Roemer. Buurten in Noord; een beschrijving
van buurten in Amsterdam-Noord. Amsterdam, 2007.
Stadsdeel Amsterdam-Noord. Tien geboden voor de
Waterlandse Zeedijk; een visie. Amsterdam, 2005.
