Scheepstimmerman Cees Droste: dit is het mooiste vak van de wereld
Werken vanaf een schip
In 1972 begon hij een bedrijf, gespecialiseerd
in reparaties van houten schepen.Aanvankelijk
werkte Droste vanuit zijn eigen tjalk Lente-
ment en Avant. Dit woon/werksehip lag aan de
loskade midden in Hoorn.De stapels hout lagen
gewoon op de kade. Volgens Droste 'is er nooit
één plank gestolen'. In 1982 heeft hij in de Kar
perkuil een werf met twee hellingen gebouwd.
Omdat de gemeente Hoorn op de plaats van
de werf huizen wilde bouwen en vanwege de
steeds strengere milieuvoorschriften heeft
Droste in 1999 zijn werf verkocht.
Met veel enthousiasme vertelt hij over deze
tijd. 'We hadden continu wel twintig schepen in
onderhoud. Negen van de tien waren bedrijfs-
vaartuigen van rond de honderd jaar oud,
veelal botters. Mooie schepen met een sobere
betimmering, zoals het moet. Zonder frutsels.'
Kennis over de bouw van monumentale
schepen kreeg je door goed te kijken, te lezen
en vervolgens alles te documenteren. 'Omdat
aan de meeste schepen die voor onderhoud,
reparatie of restauratie werden aangeboden
nog niet was geknoeid kon je er veel van leren.
Ik had het geluk dat in die tijd veel botters nog
origineel waren. Elk schip dat bij ons kwam
voor herstel, was voor mij lesmateriaal. Als je
maar goed kijkt, dan weetje hoe een schip in
elkaar zit.'
In eigen beheer
Er is veel veranderd. Droste: 'Vroeger bouwde
men in drie maanden een Hoogaars, leder had
zijn eigen specialisme. Tegenwoordig duurt
het bouwen van een houten schip een jaar.'
De scheepstimmerman is niet meer slechts
verantwoordelijk voor de bouw, maar draagt
nu ook de zorg voor de tuigage, het breeuwen
(water dichtmaken) van de boot en het beslag.
Het vinden van het juiste materiaal is een groot
probleem. Voor de restauratie van overnaadse
schepen worden tegenwoordig de klinknagels in
eigen beheer gemaakt. Alleen het vervaardigen
van de zeilen wordt uitbesteed.
Droste ging ieder jaar zelf op reis naar Noord-
Frankrijk, gewapend met een mal van het te
vervangen scheepsonderdeel, om geschikte
bomen te kopen. Oude bomen. Het hout moest
immers 'voldoende volume, 4 centimeter of
dikker' hebben. Ook nu nog gaat hij op pad
om bomen uit te zoeken. Droste: 'Het is een
prachtig vak. Ik begin in het bos en zie uitein
delijk het resultaat wegvaren.'
Hoogaarzen en hengsten
Toen de Zeeuwse Stichting Behoud Hoogaars
(SBH) hem in 2000 vroeg de hoogaars Aleyon
te restaureren aarzelde hij geen moment. De
restauratie, mede mogelijk dankzij een Euro
pese subsidie, vond plaats in de Timmerfabriek
in Vlissingen en duurde twee jaar. Na de Aleyon
volgde de YE 36.
Droste is nog steeds actief voor de Stich
ting Behoud Hoogaars. Van de hoogaarzen,
Zeeuwse vissersschepen, zijn er nog eirea 30 in
de vaart. Inmiddels zijn ook enkele hengsten,
een seheepstype waarmee ooit gevist werd op
de Westersehelde, door Droste in oude luister
hersteld.
Leerlingenproject
Daarnaast houdt hij zich met bezig met
advieswerk 'het is zwaar werk en het lijf wordt
opstandig'en zet hij zich met veel toewijding in
voor een leerlingen project. Dit project is een
samenwerkingsverband tussen de provincie
Zeeland en de provincie Vlaanderen (België).
Dorste: 'Ik kan mensen goed aan het werk
krijgen. Ik probeer het beste uit ze te halen en
dat lukt meestal wel.'
Het project heeft als doel op te leiden tot vak
bekwame timmerlieden en kan een impuls bete
kenen voor de waardering en de keuze voor een
vakopleiding. Tijdens de opleiding kan gekozen
worden voor burgerbouw of voor scheepsbouw
'Willen we ons varend erfgoed over honderd
jaar nog op het water hebben, dan moeten we
de kennis aan jongere generaties doorgeven. Je
kunt een oud schip ook op het droge zetten en
bekijken, maar ik ben voor het varende schip.
Het ambacht moet blijven bestaan, maar dan
aangepast aan de tegenwoordige tijd. Een
timmermansleerling moet goed leren omgaan
met hamer en schaaf. Natuurlijk gebruiken we
tegenwoordig elektrische zagen en schuur-
maehines, maar het schuren van de huid blijft
handwerk. Ik wil dolgraag leerlingen opleiden,
het zijn andere tijden, de jongens willen tegen
woordig snelle dingen doen. Maar het is het
mooiste vak van de wereld. Ik moet er niet aan
denken dat het vak verdwijnt.'
Brigitte Linskens is redacteur van Heemschut
Blijvende liefde voor bootjes
