juni 2004
33
In deze eetkamer at de Duitse Keizer
Wilhelm II: diens bezoek in augustus 7 909 aan
het echtpaar Bentinck-Van Heeckeren dat toen
op Middachten woonde,was een spraakmakende
gebeurtenis. Foto's Kasteel Middachten.
voor Middachten mogen noemen, brak aan na
1874 toen huis en landgoed het eigendom
werden van Willem Carel Philip Otto graaf
Bentinck en Waldeck-Limpurg. Met zijn
echtgenote Marie Cornélie baronesse van
Heeckeren van Wassenaer heeft hij een 'groot
scheepse modernisering, renovatie en verfraai
ing' van het interieur laten uitvoeren, zoals het
wordt genoemd in het zeer informatieve boekje
Middachten. Huis en Heerlijkheid, een publicatie
van de Nederlandse Kastelenstichting en
uitgeverij Matrijs te Utrecht.
Daarbij werd echter het laat-zeventiende-
eeuwse karakter van dat interieur gerespec
teerd, hoogstens werd dit hier en daar zoals
men tegenwoordig zou zeggen 'opgeleukt'.
In die gerenoveerde staat verkeerde het huis
toen het echtpaar Bentinck-Van Heeckeren in
augustus 1909 de Duitse Keizer Wilhelm II,
diens gemalin en hun gevolg als gasten ontving,
in die tijd een spraakmakende gebeurtenis.
Sindsdien is er in het huis weinig veranderd en
ligt het erbij 'als een parel aan de rand van de
Veluwe', zoals het terecht wordt omschreven in
Middachten. Huis en Heerlijkheid.
Onder generaal Van Reede werden rondom
Middachten tuinen in geometrische stijl aange
legd. Die tuinen maakten rond het begin van de
negentiende eeuw plaats voor een landschappe
lijke aanleg. Deze werd echter in de periode
1901-1909 vervangen door tuinen in neobarok-
stijl. Ontwerpers waren Hugo A. C. Poortman,
in dienst van het echtpaar Bentinck op Het
Weldam bij Goor, en de Fransman René
Edouard André. Zo bezat Middachten enkele
decennia lang neobaroktuinen waarmee hoog
stens die van Het Weldam konden wedijveren.
Helaas is vooral na de Tweede Wereldoorlog
de tuinaanleg sterk vereenvoudigd: er moest
op het onderhoud worden bezuinigd. Met name
het opruimen van de grote centrale parterre de
broderie wordt tegenwoordig als een grote fout
beschouwd. Andere delen van de aanleg door
Poortman en André hebben echter nog hun
oude karakter bewaard, zo ook het tuintheater
waar het Muzikaal Monument plaatsvindt. Er is
overigens de laatste jaren, nu Middachten weer
bewoond wordt door de familie wier eigendom
het is, geprobeerd de tuinen hun vroegere
glorie terug te geven. Zo zijn de rozentuin uit
1926 en de tuin vóór de orangerie gerestaureerd.
Middachten bezat enkele decennia bijzondere
neobaroktuinen: om te bezuinigen is helaas
vooral na de Tweede Wereldoorlog de
tuinaanleg sterk vereenvoudigd. Toch is de tuin
nog steeds zeer de moeite waard.
