,E l«b°og JtfPPojec I--X st. Activiteiten met het accent op de Linies en verdedigingswerken 1Expositie over de verovering van het gebied door prins Maurits in Het Museum van IJzendijke. 2Het symposium 'De verovering van Sluis' in het Belfort te Sluis op 20 augustus. 3. Een theatermanifestatie in tienvoud in IJzendijke. 4. Tentoonstelling van de Universiteit van Leiden van cartografische en museale voorwerpen die een relatie met de linies hebben. 5. Excursie van Heemschut Zeeland naar het westen van dit gebied op 12 juni 2004. kelijk gebied: een verzameling eilanden met versterkte steden, verdedigbaar achter getijdes tromen (Passageule en Braakman). De vestin gen Sluis, Hulst, Axel, Philippine, IJzendijke en Biervliet konden startplaats zijn voor acties in het vijandelijke Vlaamse gebied. In het begin van de zeventiende eeuw werd de noodzaak tot oorlog voeren discutabel doordat Spanje was verzwakt. Toch was de zuidgrens onvoldoende beveiligd, zodat eerst met de verovering van Sas van Gent (1644) en Hulst (1645) Zeeland veilig werd geacht. De bouw van de Staats-Spaanse linies In Zeeuws-Vlaanderen zijn tijdens de Opstand meer dan honderd vestingwerken aangelegd: vierkante forten, schansen en redoutes, zowel met als zonder bastions. De bouw begon rond 1600 na de verovering door de Staatsen van Philippine en Duinkerken. In 1604 werd Sluis veroverd en daarmede het westen van Zeeuws-Vlaanderen. In datzelfde jaar werd Philippine weer Spaans (tot 1633). De strijd kreeg daardoor het karakter van een guerrillaoorlog afgewisseld met belegeringen van steden en veldslagen. Pas in het begin van de zeventiende eeuw begon de Republiek met de aanleg van verde diginglinies, veelal in aansluiting op de steden. De linies ('linies van communicatie') liepen oost-west: de strijd ging immers globaal noord zuid. De linies verbonden de vestingsteden met de forten, waartussen de liniedijken lagen. Bij inpolderingen werd de waterkerende dijk vaak tevens liniedijk. De strijd werd mede vaak gevoerd door de waterkerende dijken door te steken. Deze inun daties hadden in het gebied een desastreuze uitwerking want grote oppervlakten cultuur land gingen verloren. Pas na verloop van tijd was gecontroleerde inundatie mogelijk door de afwateringssluizen tevens als inundatiesluis vorm te geven. Zowel om militaire redenen als door de Vrede van Munster (1648) werden tal van verdedi gingswerken ontmanteld. Ook verviel de functie door de voortgaande inpolderingen. Rond 1900 speelden de Linies nauwelijks nog een rol. Vaak zijn wallen en grachten geslecht en is het geheel in gebruik als akkerland en nauwelijks meer herkenbaar. Gebruik als weiland geeft wat meer kans op restanten. Als de versterking als woning kon worden benut, bood dat voordelen: overstromingsvrij en soms voorzien van een beperkte infrastruc tuur. Voorbeelden daarvan zijn Retranchement, Waterlandkerkje en Kijkuit. In een enkel geval werd als 'opvolgende bouw' in de negentiende eeuw een villa gebouwd op een schans en soms werden de bijbehorende reliëfverschillen en kreken benut voor de aanleg van een landschaps park. Ook restauratie kwam voor in de vorige eeuw, vooral bij stedelijke vestingwerken zoals in Sluis, Retranchment, IJzendijke en Hulst. De toekomst van de Staats-Spaanse Linies is van groot belang: de samenleving heeft een grote belangstelling voor geschiedenis in een brede context. De herwaardering van de linies is dan ook gelegen in het verbreden van het verhaal over de linies en het daarbij betrekken van het Zeeuws-Vlaamse landschap. De samen hang accentueren tussen de linies en het vroe gere getijdenlandschap en de parallel tussen militaire bouwkunst en landmeetkundige inrichting van de polders kan daartoe gerekend worden. Zeeuws-Vlaanderen heeft de identiteit van een grensgebied, met een langdurige geschiedenis van conflicten. De linies, forten en het land schap zullen door het Belvederebeleid het oorspronkelijk karakter behouden en, bij een juiste toepassing van de vele moderne moge lijkheden, winnen aan belang in een verant woorde synthese tussen verleden en toekomst. F.J. Goossen is PR-medewerker van Heemschut Zeeland. Zandplaat -ia A.Calar CADZAND polder» w*— 20 21«,22 VwfATER LAN 27 St.ANNA t.MUIDEN 5 St .Kruis Heul St. Laurenb

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 2004 | | pagina 27