Een artistiek aandoende pui
Leven achter de gevel
'Het was net sinterklaas, allemaal cadeautjes', zegt zij enthousiast.
'Maar wel bewerkelijke cadeautje', vult hij aan. Het Schoonhovense
pand van Theo Eising en Ina Vlootman zat vol voorzetwandjes
van hard- en zachtboard, van waarachter originele details
tevoorschijn kwamen.
38
Heemschut
De reacties op de gerestaureerde jarendertigpui
van Haven 66 in Schoonhoven zijn al vanaf het
begin tegenstrijdig. Sommige voorbijgangers
vinden hem oerlelijk. Zelf moesten Theo
Eising (52) en Ina Vlootman (48) er ook aan
wennen. Maar oude mensen reageerden
enthousiast en herkennen de pui nog van
vroeger. In 1930 opende W. Rijnveld er zijn
nieuwe 'tabak-, sigaren- en sigarettenmagazijn
Insulinde', dat na een 'ingrijpende verbouwing
een nieuwe, artistiek aandoende pui' had gekre
gen. Het kreeg 'allemaal een zeer royaal
aanzien' en men waande zich in 'een groot-
steedsche zaak', zoals de plaatselijke krant
berichtte. Verantwoordelijk voor de verbou
wing was stadsarchitect Died Visser, groot lief
hebber van De Stijl. En dat is aan de pui, met
zijn felle rode, gele en blauwe kleuren goed te
zien. 'Toen we het huis kochten was de gevel
geverfd in groen, grijs en gebroken wit', vertelt
Theo. Onder afgebladderde stukjes verf
kwamen felle kleuren tevoorschijn. Na overleg
met de Rijksdienst voor de Monumentenzorg
besloten we het geheel in de oorspronkelijke
kleuren terug te brengen'. De pui is tegen
woordig opgenomen in een stadswandeling,
waarin ook het door Visser vormgegeven
verkeersbord aan het begin van de Haven en
twee andere door hem ontworpen huizen
worden genoemd.
Grootsteedse sigarenzaak
Ook nu nog heeft de begane grond waar eens
de grootsteedse sigarenzaak was gevestigd, een
zeer royaal aanzien. Het plafond is vier meter
hoog. Afgezien van een halletje en een lange
gang in het verlengde daarvan, bestaat de
verdieping uit één grote, lichte ruimte waarin
het restauratie- en interieuradviesbureau van
Theo en Ina gevestigd is. Op de leestafel ligt
tussen vaktijdschriften een stapel Heemschutten.
Theo en Ina zijn al jaren lid van Heemschut in
verband met hun werk. 'Dat hebben we alleen
even onderbroken toen we krap bij kas zaten.'
Vrijwel alles wat in dit huis gesloopt, gerestau
reerd, gebouwd en ingericht wordt, doen Theo
en Ina zelf. Oorspronkelijk zijn beiden beel
dend kunstenaar. Toen Theo in 1980 ging
werken op de restauratieafdeling van Museum
Het Catharijneconvent in Utrecht, zochten ze
een huis in de buurt. Schoonhoven was betaal
baarder dan Utrecht en lag bovendien in de
buurt van Rotterdam waar Ina haar werk had.
Zij kochten eerst Koestraat 81een pand dat
vanaf 1973 een rijksmonument was en dat
eerder op de nominatie had gestaan om
gesloopt te worden. Zeven jaar hebben ze hier
eigenhandig gerestaureerd. Begonnen met de
zijgevel die vol met scheuren zat, hebben ze het
hele huis geïsoleerd, rotte balken vervangen en
gaten en scheuren in muren gedicht. Voor het
dichten van die scheuren gebruikten ze waar
mogelijk een nieuwe restauratiemethode,
waarbij de scheur gelijmd werd. De oude
bakstenen konden zo gehandhaafd blijven en
hoefden niet uitgehakt te worden en vervangen
door nieuwe, een methode die ze ook in het
nieuwe huis weer toegepast hebben. De grote
scheuren - foto's laten zien dat die soms tien
centimeter breed waren - zijn wel met uithak
ken gerestaureerd, maar in plaats van gloed
nieuwe stenen terug te plaatsen werden andere,
oude stenen gebruikt. 'Daarvoor ben ik nog op
de fiets met mijn boodschappentas naar de
puincontainer van een ander monument
gegaan dat gerestaureerd werd, om er stenen
uit te halen', zegt Theo. 'Die werden gewoon
weggegooid!'
Historische lagen
Intussen deed Theo een deeltijdstudie kunstge
schiedenis en was Ina in opleiding voor interi
eurarchitect. Gewapend met deze opleidingen
en hun eigen ervaring in de Koestraat begon
nen ze in 1992 hun eigen restauratie- en interi
euradviesbureau aan huis. Uit hun kantoor
gegroeid, zochten ze in 2000 een nieuw onder
komen in Schoonhoven. Hun oog viel op
Haven 66, eveneens sinds 1973 een rijksmonu-
februari 2004
