Stationsgebied Utrecht
ondergaat metamorfose
Maarten hemmens
Er zijn weinig plekken in de stad Utrecht die de gemoederen van
de inwoners zo in beroering kunnen brengen als Hoog Catharijne
en het daaraan gekoppelde stationsgebied.
Dat begon al bij de aanleg in 1971 van het fel omstreden winkel
centrum; een hele stadswijk moest tegen de vlakte om plaats te
maken voor de winkelkolos. Het door Sybold van Ravesteijn
ontworpen station uit de jaren dertig werd te klein geacht om
toekomstige reizigersstromen te kunnen verwerken, en diende
plaats te maken voor een ruimer station. Vooral de afbraak van
het unieke en zeer fraaie Jugendstilpand van de Utrecht was voor
oudere Utrechters en architectuurliefhebbers een wandaad die
nog steeds zeer word betreurd. Ook het dempen van de tussen
het station en het centrum gelegen Catharijnesingel stuitte op
veel protesten, die echter niet mochten baten.
8
Heemschut
augustus 2002
t-i-r
Tegenvaller
Opvallend genoeg kwamen de protesten pas
goed op gang toen het winkelcentrum eenmaal
was verrezen; aanvankelijk hoopte de gemeente
dat het meer bezoekers naar het wat provinciaal
geachte Utrecht zou halen. Pas na voltooiing
bleek Hoog Catharijne allerminst aan de
verwachtingen te voldoen; het massieve, geslo
ten karakter van de betonkolos stuit velen tegen
de borst. Het westelijk stadsgedeelte bleek door
het brede spoortraject en de hoogbouw van
Hoog Catharijne en omgeving afgesneden te
zijn van de rest van de stad, dat slechts door
enkele tunnels nog te bereiken is. Het Stations
plein is vooral een tussen hoogbouw ingeklemde
uitgerekte, sombere bushalte geworden, die
door voetgangers zo snel mogelijk wordt
ontvlucht. Omdat er zich nauwelijks woningen
Artists impression opengegraven Catharijne
singel met nieuwe bebouwing erlangs.
in het gebied bevinden, is het na sluitingstijd
veelal verlaten en desolaat.
Herinrichting
Als na verloop van tijd vooral zwervers, junkies
en criminelen het stationsgebied en het
aangrenzende winkelcentrum tot hun domein
verkiezen, beginnen er steeds meer stemmen
op te gaan om Hoog Catharijne en het stations
gebied ingrijpend te verbouwen. Eind jaren
tachtig worden de eerste plannen gemaakt voor
wat uiteindelijk het Utrecht City Project UCP)
zal gaan heten. Het station en omgeving
moeten voetgangers-vriendelijker worden, er
dienen meer woningen in en om het gebied
gebouwd te worden en het autoverkeer moet
worden teruggedrongen. Ook zou de verbin
ding van West-Utrecht naar het centrum
moeten worden hersteld, en zou er een directe
doorgang van het station naar het centrum
dienen te komen.
Daarbij dient het station sterk te worden uitge
breid, omdat het nu al nauwelijks in staat is om
de groeiende reizigersstroom adequaat te
verwerken.
Vele plannen kwamen op tafel en werden daar
bijna net zo snel weer afgeveegd, waarbij vooral