Monumentenzorg in Suriname
P
Michel Bakker
Het Werelderfgoedcomité nomineert zeer waarschijnlijk deze
week de historische binnenstad van Paramaribo voor de Wereld-
erfgoedlijst van de Unesco. De nominering is gegrond op een
cultureel bezit van uitzonderlijke waarde. Als factorij door de
Nederlanders in 1613 gesticht bepalen schelpenruggen nog steeds
het stratenpatroon van de binnenstad. Historisch Paramaribo is
een deels oorspronkelijk overgeleverde houten stad uit de 18de
en 19de eeuw, die als uniek werelderfgoed beschermd dient te
worden. Stephen Fokké ziet het belang van die internationale
erkenning en vocht voor de nominatie.
Interview n.a.v. nominatie
Paramaribo voor
Werelderfgoedlijst
30
Heemschut
Drs. Stephen A. Fokké bij de voorgalerij van een
voormalige officierswoning van fort Zeelandia,
tegenwoordig zetel van de Stichting Gebouwd
Erfgoed Suriname. Foto's Olga van der Klooster.
Kathedraal St. Petrus en Paulus aan de
Gravenstraat in Paramaribo. Ontwerp van de
redemptorist frater Frans Harmes (1835-1894)
uit 1883.
Drs. Stephen A. Fokké is directeur van het
uitvoerend bureau van de Stichting Gebouwd
Erfgoed Suriname (S.G.E.S.), gehuisvest in een
voormalige officierswoning tegenover het
Fort Zeelandia. De naderende plaatsing op de
werelderfgoedlijst is een goede gelegenheid
hem te spreken over de monumentenzorg in
Suriname. Hij ontvangt zijn gasten in een
serre aan de achterzijde van het kantoor; in de
koele schaduw van de mahonieboom vliegen
kolibries en van ver klinkt het signaal van de
vertrekkende postboot naar Baki aan de
Commewijnerivier. Een man met een vogel
kooitje op zijn fietsstuur zwaait naar de oude
wachtpost van het fort. Er wordt tamarinde
limonade geserveerd.
juni 2002
