ryiin.
f.jccdo d,L ie
december 1999
Landgoed Beeckesteyn in verval, in
oorspronkelijke staat en na restauratie.
Foto's RDMZ.
van der Eerden heeft Heemschut in de loop der
jaren ongelofelijk veel bereikt, vele doorbraken
verijdeld en monumenten gered. Toen ze nog
niet actief waren voor Heemschut voerden
Bergé en Van der Eerden onder meer een lange
strijd voor het behoud van de Binnendieze. Een
stelsel van riviertjes dat nog van voor de stich
ting van de oude stad dateert, en helemaal geïn
corporeerd is in die oude stad, zo smal, dat je
daar huizen overheen kon bouwen. Een monu
ment van de eerste orde.
Op 13 juli 1964 zond het toenmalige DB -
voorzitter was oud-burgemeester van
Amsterdam D'Ailly - een telegram aan de
gemeenteraad, gericht tegen een structuurplan
met onder meer een plan tot demping, slechts
drie dagen vóór de behandeling in de raad
bekend gemaakt. Het telegram was gericht
tegen demping van de Dieze en doorbraken,
die 'geen oplossing [waren] aangezien derge
lijke doorbraken juist verkeer aantrekken.' Een
opvatting die Heemschut al vele jaren had en in
de jaren '60 geleidelijk gemeengoed werd.
Een dag later, op een sombere 'quatorze juillet'
in 1964, nam de Gemeenteraad echter het nu
onvoorstelbare besluit de Binnendieze te
dempen, omdat ze stonk. Een woedend
gemeenteraadslid Hein Bergé in de Raad: 'Ge
ruikt oe eige...!'
Gelukkig liet de uitvoering op zich wachten en
de meningen draaiden om. In 1968 verzocht
het DB de gemeenteraad andermaal niet tot
demping over te gaan. Op grond van documen
ten die de gemeente vervolgens aan Heemschut
in Amsterdam stuurde, volgde een adres. Het
was een pleidooide Binnendieze met
aangrenzende bebouwing als één geheel te zien
en te behouden en niet zoals B en W voorstel
len plaatselijk tot demping over te gaan. De
reiniging van het water was volgens Heemschut
oplosbaar. De Bond vroeg om een nieuw
onderzoek.
De Binnendieze werd gered en is nu een toeris
tische topattractie geworden.
Vlissingen: van Dishoeckhuis 1963-1986
Heemschut heeft bepaald niet alleen overwin
ningen geboekt. Daarom ook een verloren
zaak: het Van Dishoeckhuis in Vlissingen.
Alles, maar dan ook alles, zat hier tegen. De
ligging, de lange leegstand, misvattingen, foute
beslissingen, net niet genoeg financiële midde
len, en ga zo maar door. Gegeven blijft dat met
de sloop in 1986 één van de meest monumen
tale woonhuizen van ons land verloren is
gegaan. Een hoogtepunt van de barokcultuur
en een vroeg voorbeeld uit het oeuvre van Van
Baurscheit. In 1733 gebouwd naar ontwerp van
de Antwerpse architect Ja» Pieter Baurscheidt de
