Nieuwbouw aan het Rietveld: 'rustig en plezierig'
Nieuwbouw op de hoek Rietveld/Raam: 'sober ingepast'
de Zuiderstraat en zien een modern
wit gepleisterd pandje van omstreeks
1965. Röling wordt enthousiast.
'Sobere architectuur van een passende
verticaliteit, die zich hier heel goed
voegt', horen we hem zeggen.
Gezicht op Delft aangetast
Hij wil me ook iets opmerkelijks laten
zien en brengt me naar de overzijde
van de Kolk, vanwaar we een boeiend
gezicht op Delft hebben.
'Hier moet Vermeer hebben gestaan,
doen hij zijn 'gezicht op Delft' schil
derde. Aan de overkant zie je de
Ketelstraat. Wat me echter ongeloof
lijk stoort, is dat het stadsgezicht hier
zo is aangetast. Er moest in de jaren
'60 een randweg komen. Ze kwamen
welgeteld 15 cm ruimte te kort voor
het verkeer en besloten toen een heel
straatje met oude bebouwing te slopen.
De binnenstraat werd toen opeens de
buitenstraat en aan die straat bleven
van de oude bebouwing maar twee
oude pandjes met rode dakpannetjes
staan. Op de hoek kwam nieuwbouw
van een schaal, die op zich verant
woord is maar dat oude gesloopte
huizenrijtje met schilderachtig plant
soen hoorde ervoor te staan. Het
stadsgezicht is onnodig aangetast.
Als je een schilderij van Vermeer zou
bekrassen zou je een afschuwelijke
vandaal zijn. Maar dit tolereert men
wel.'
Modern en acceptabel
We gaan weer naar de oude stad, waar
Röling me langs het Rietveld leidt.
Opeens zien we een in de oude grach-
tenwand ingepast nieuw pandje staan.
Rechte lijnen, veel glas en staal maar,
zegt hij, 'rustig en plezierig en goed
van schaal en maat. Het is gewoon van
deze tijd, zonder malle kapjes, die de
bouwdatum maar verbloemen.
Misschien had dit pandje van
Cepezed-architecten een beetje op de
vlucht moeten staan zoals de belen
dende gevels, het staat kaarsrecht in
het lood, maar het is toch prachtig zo.
In een zaaltje monumentenliefhebbers
liet ik onlangs over dit pand 'stemmen'
en tot mijn verrassing en vreugde vond
de meerderheid, dat dit heel goed
kon.'
Op de hoek van Rietveld en Raam zien
we even later twee nieuwe pandjes. Het
ene is pretentieloos en doet daarom
'geen kwaad', het andere vindt de
voormalige stadsarchitect van Haarlem
zelfs goed. 'Sober ingepast en toch
nog met een nuttig dakterras'.
Experiment Schutterstraat
Voor we nog even op een gezellig
terrasje neerstrijken om vandaar het
unieke stadsgezicht van Delft te
ondergaan wandelen we naar de
Schutterstraat, waar zich een klein
wonder heeft voltrokken.
Onder supervisie van Fons Verheyen
heeft een groepje architecten hier
twee jaar geleden een heel boeiend
architectuur-experiment afgerond. De
hele gevelwand van deze binnenstads
straat bestaat uit nieuwbouwpanden
van liefst 15 verschillende architecten.
'Het experiment bestond hieruit, dat
ze probeerden in deze tijd in een oude
straat nieuwbouw te plegen, die
aantoont, datje ook binnenstedelijk
op niveau nieuw kunt bouwen. Als
experiment vind ik dit een ongelooflijk
boeiend project maar ik heb wel kant
tekeningen. De supervisor wilde met
architecten werken, die 'verwant' aan
elkaar waren in werkwijze en stijl. Een
paar bleken dat inderdaad te zijn en zij
hebben ook goede gevels gemaakt
maar anderen hebben nogal brutaal en
te nadrukkelijk hun geforceerd eigen
gezicht in de architectuur willen
tonen. Door de eis van de supervisor
om grijs als kleur te gebruiken is er
nog een zekere eenheid in het geheel
ontstaan maar het totale beeld is toch
te onrustig en de kwaliteitsverschillen
zijn groot. Men stelde zich te indivi
dueel op met als leidraad 'alles moet
kunnen'.
Wit gepleisterde nieuwbouw aan de Zuiderstraat: 'prima'
Nieuwe schouwburg achter de Brabantse Turfmarkt:
Vanuit deze hoek gezien een vreemd ding.
13
