18
Reactie wethouder
Lite ratu u r
st&
•v.itó-'C";.-."5™
Gedurfde architectonische invulling op het Scheffersplein.
gen, als die dan echt nodig blijken te
zijn. Geen korte termijn oplossingen
die de stad in essentie gaan veran
deren en die ongewenste ontwikke
lingen aantrekken.' Smook signaleert
een 'olievlekwerking'. 'Als je ergens
een flat bouwt ben je over twintig
jaar de wijk eromheen kwijt.' Het
stadsbestuur moet zich vooraf de
vraag stellen of een grootschalige
ontwikkeling op een bepaalde plek
wel gewenst is. 'Maar al te vaak blijkt
dat historische structuur ook goed
bruikbaar is in het huidige economi
sche leven. Wie zou willen ontken
nen dat de binnenstad van Maas
tricht vitaal en modern is?'
De nieuwe parkeergarage op het
Drievriendenhof.
De stedebouwkundige littekens druk
ken een stempel op het oude Dor
drecht. Toch heeft het gemeentelijke
beleid zich na de jaren '70 in de goe
de richting ontwikkeld, zo benadrukt
wethouder W. J. J. M. Verbakei
(Groen Links). 'Er zijn in het verle
den wel fouten gemaakt. Toen was
er geen aandacht voor. Daar zijn we
nu niet altijd gelukkig mee.' Ook als
het gaat om het huidige beleid wil de
wethouder wel open staan voor kri
tiek, maar 'vaak wordt alles ge-
focused op één punt en daarmee
wordt dan het hele beleid veroor
deeld'. Verbakei staat bij critici be
kend als iemand die wel gevoel heeft
voor monumentenzorg en stadsver
nieuwing. Hij is sinds 1990 wethou
der voor onder andere monumenten
zorg en stadsvernieuwing.
Samen met de heer R. Krooshofge
meentelijk medewerker monumen
tenzorg, wijst Verbakei op de bouw
valligheid en verpaupering, die in de
binnenstad hebben geheerst. Grote
groepen gebouwen stonden leeg en
functioneerden alleen als opslag
ruimte. Het was de exclusieve taak
van de gemeente om deze delen
van de stad nieuw leven in te blazen.
Niemand had interesse om in deze
buurten te investeren. 'Vroeger kwa
men de mensen niet langs. Er was
geen interesse om in een oud pand
je te trekken.'
De gemeente moest het voortouw
nemen en investeerde veel geld in
de binnenstad. De investeringen
hadden een 'onrendabele top' die de
gemeente zelf voor haar rekening
nam 'om restauraties toch door te
kunnen zetten' en 'om de functies
erin te kunnen houden': 3,5 miljoen
per jaar. Intussen is er nu wel veel
particulier initiatief. 'Eerst zag het er
onaantrekkelijk uit. Nu heeft het uit
straling en willen anderen er ook in
investeren.' Het jaarlijkse offer van
3,5 miljoen wordt beëindigd. Ver
bakei: 'Dit geld heeft z'n opbrengst
gehad. Het had een vliegwielfunctie.
Anderen willen nu zelf investeren.'
Anticiperen
Verbakei en Krooshof delen de kri
tiek op het huidige beleid en op de
ambtelijke dienst niet. 'De gemeente
is aanjager geweest van een aantal
goede ontwikkelingen. De dienst
heeft geweldig geproduceerd', zegt
Verbakei. De wethouder vindt dat de
gemeente niet achter de feiten aan
loopt en noemt voorbeelden van ge
slaagde anticipaties. 'Je moet aan
zien komen dat er functies verande
ren. Bijvoorbeeld de voormalige
drukkerij in de Hoge Nieuwstraat.
Pakhuis 't Lam hebben we aange
pakt met een woningcorporatie. Pak
huis Stockholm is nu een bedrijfsver
zamelgebouw. En het pakhuis aan
de Kuipershaven bevat nu luxe ap
partementen.' De gemeente speelt
Smook is ervan overtuigd dat de
gemeente niet passief alle initiatie
ven voor nieuwe projecten hoeft te
volgen. De gemeente moet een lan
ge termijn-visie ontwikkelen, zodat
ze ontwikkelingen met een grote do
sis expertise van historisch stede
bouwkundig beheer tijdig kan voor
zien en bijsturen. Hiervan zijn geluk
kig goede voorbeelden in het land.
Rudger A.F, Smook, 'Binnensteden veranderen. Atlas
van het ruimtelijk veranderingsproces van Nederlandse
binnensteden in de laatste anderhalve eeuw.' Zutphen,
1984, blz. 81-86.
'Nieuw bouwen binnen beschermd stadsgezicht'. Ge
meente Dordrecht, Dienst Stadsontwikkeling, 1988.
Geurt Brinkgreve, 'Het probleem van oude stadsker
nen' in: 'Strijd om schoonheid. 50 jaar Heemschut.' blz.
niet altijd een anticiperende hoofdrol.
'Natuurlijk zijn er wel eens onvoor
ziene omstandigheden en ontwikke
lingen die we niet leuk vinden.'
Compromis
Volgens Krooshof kan je niet uitslui
ten dat er in een stad als Dordrecht
wel eens monumenten gesloopt wor
den. Tegenwoordig worden er vol
gens hem zelden beschermde mo
numenten gesloopt. Hier staat te
genover dat niet alle beschermens-
waardige monumenten ook metter
daad beschermd zijn. Verbakei en
Krooshof willen dit wel onderkennen,
maar het is altijd een 'kwestie van
keuzes maken', aldus Verbakei. De
gemeente kijkt niet alleen naar het
cultuurhistorische belang. 'Natuurlijk
moet je wel eens een compromis
sluiten.'
Zo koos de gemeente ervoor om
de pakhuizen in de omgeving van de
Munt te slopen. Krooshof tekent hier
bij aan dat deze pakhuizen geen be
schermd monument waren en dat de
bouwkundige staat slecht was, als
gevolg van onder meer een brand.
Er valt te discussiëren over de vraag
of sloop noodzakelijk was, maar voor
de gemeente stond vast dat op deze
plek een school gehuisvest moest
worden. De kosten van herstel zou
den dan te hoog worden.
Ook de Bentienkazerne aan de
vervolg op pag. 21
