Ellen Hekker en Ben en Nel
Bouwmeester namen afscheid
Jaap Kamerling
43
Op 29 augustus namen Ellen Hekker, Ben Bouwmeester en zijn vrouw
Nel officieel afscheid van Heemschut in café In de Wildeman. Ellen
heeft 10 jaar het secretariaat van Heemschut geleid. Correct, zakelijk
maar ook vriendelijk, zoals vice-voorzitter Van Leeuwen zei. Ben heeft
liefst 20 jaar de ledenadministratie voor Heemschut gedaan. Heel nauw
gezet maar ook steeds met een onvervalst Amsterdams praatje aan de
telefoon als iemand het onzalige plan had opgevat om zijn lidmaat
schap op te zeggen. En Nel heeft jarenlang het bureau in Amsterdam
schoon gehouden en geassisteerd bij het verzenden van mailings.
Vlak voor de borrel hadden we een
interviewtje met de drie. Wat de drie
al die jaren nu het prettigst aan
Heemschut hebben gevonden? El
len: 'Die talloze sociale contacten
met collega's, vrijwilligers en - tele
fonisch - heel veel leden. Voor Ben
geldt hetzelfde. Hij vond het leuk om
op nieuwe leden of bedankjes te re
ageren. Ook de Heemschutdagen
vond hij erg leuk. 'Dan zag je in le
vende lijve iemand, die bijvoorbeeld
elk jaar zomaar 25 gulden als gift
stuurde'. Nel herinnert aan de gezel
lige Sinterklaasviering destijds en
aan het leuke contact onderling.
Zat hen ook wel eens iets dwars?
Op die vraag valt het antwoord Ellen
snel te binnen. 'Die lelijke stellingen
tot voor kort op de zaal van het se
cretariaat. Ik wilde echte kasten heb
ben maar dat mocht niet. Van de op
brengst van het verkopen van wat
oude boeken mocht het tenslotte.
Ook herinnert ze zich het antieke
koffiezet-apparaat, waarmee 'we het
jaren moesten doen'. Nel vond al die
schappen in de kelder moeilijk om
schoon te houden en Ben zegt maar
even niks.
Hij doet even later als promotie-tip
het idee aan de hand te gaan adver
teren in bladen van historische ver
enigingen met inbegrip van een aan-
meldingskaart. Alle drie zien best
toekomst voor het nog steeds hard
nodige actie-werk van Heemschut
maar dan moet Heemschut wel veel
gerichter propaganda gaan maken
bij groepen, waarvan je interesse
kunt verwachten.
Ellen is van plan de komende tijd
vaak naar musea en exposities te
gaan en een cursus te gaan lopen bij
de Volksuniversiteit. Ook wil ze meer
tijd gaan besteden aan contacten
buiten Heemschut. Daar kwam ze te
weinig aan toe. Nel houdt veel van
breien, tuinieren en taarten maken.
Wat we zullen onthouden. En Ben
heeft nu nog meer tijd voor zijn grote
hobby, het houden van vissen. Hij is
een bekwaam aquariaan en hield
vroeger veel lezingen. Ben en Nel
verzamelen ook jongens- en meis
jesboeken van voor de oorlog. Dus
als iemand nog iets in de kast heeft
staan.
'Heemschut Hekker'
Visitekaartje, stempel, paperclip,
niet-apparaat, schrijfmachine, gom
metje... kortom, Ellen Hekker. Tien
jaar lang: 'Met Heemschut Hekker',
aan de telefoon: het visitekaartje van
Heemschut. Zoals bij haar afscheid
en dan bijna vanzelf direct in de
werkruimte viel van Ellen Hekker,
dan zag men als eerste object: een
keurig opgeruimd bureau. De afge
handelde zaken, keurig opgeborgen
in laden en kasten, gemakkelijk te
rug te vinden, aaneengeniet wat bij
elkaar hoorde. En zwart op wit wer
den de uitgaande brieven getikt,
evenals de aantekeningen of nota's
voor medewerkers of bestuursleden.
Wat niet meer aan de orde was en
wellicht beter vergeten kon worden,
werd uitgeveegd met een stevig
gommetje! Uitgepoetst en niet meer
over pratenl
Veel zat in haar hoofd, veel kwam
uit haar handen. Ruim 900 brieven
verzenden aan alle Heemschutleden
van één provincie??? Nauwelijks te
geloven, maar het kwam voor elkaar
met behulp van enkele medewer
kers; een klus die een grote inzet
vroeg en uren tijd in beslag nam!
Een vraag om 200 linnen Heem
schut-tassen werd beantwoord met
de mededeling: 'zijn niet meer in
voorraad', gevolgd door een mede
deling, één uur later: 'zijn besteld, ar
riveren binnen twee weken!' Kijk, dat
is Ellen: feilloos weten te vinden,
Ellen, Ben en Nel voor het Korenmetershuis aan de Nieuwezijds Kolk in Amsterdam, het landelijk
bureau van Heemschut, (foto Martin Hekker).
in-kleine-kring op 29 augustus de
vice-voorzitter van Leeuwen het uit
drukte: 'Als je dat hoorde, dan had je
het gevoel, dat je thuiskwam'. Ellen
Hekker drukte een duidelijk stempel
op Heemschut. Zij was een stukje
'Heemschut', een heel belangrijk
stukje, een soort 'logo'.
Zij hield de zaken goed bijéén; wat
bij elkaar hoorde werd met een pa
perclip bijeengehouden. Wanéér
men ooit, op welk tijdstip dan ook,
het Korenmetershuis binnenkwam
door wie deze tassen ooit geleverd
waren, en dan zakelijk snel de be
stelling regelen. Weinig was echt on
mogelijk! Soms eerst: 'ik weet niet of
het zo snel kan', en vervolgens werd
binnen de gestelde tijd de vraag be
antwoord, of de zaak behandeld!
Slechts een paar voorbeelden,
doch wel typerende voorbeelden.
Er is nog veel meer over Ellen te
schrijven, doch zij wil dat zelf niet,
evenmin als een uitbundige af-
scheidsceremonie.
