11
één meter uithangt is de verleiding
groot er zelf anderhalve meter van te
maken. Het is een klein oorlogje, als
dat voortduurt reiken de luifels tot de
overkant.'
Ik ga verder langs een lange luifel van
C&A, in keukenkastjeswit uitgevoerd,
kans ziend om zelfs bij dit betrekkelijk
moderne gebouw te detoneren. Van
veel minder dan C A-kwaliteit. Dan
volgt de eerste van de reeks automa
tenhallen - het aantal is door de ge
meente inmiddels aan banden gelegd.
Arcade heet ie, gevestigd op de plaats
van de voormalige Cineac-bioscoop.
Arcade is in de stijl van de bioscoop
gebleven, heeft een gevelplaat van het
lijkt wel karton op de pui. De eerbied
waardige boekhandel Allert de Lange
is een moment van rust, we zijn heel
even terug in de tijd. Maar De Lange
zelf wil met zijn tijd mee, aan zijn pas
geopend belendend pandje hangt een
monsterlijke reclamebak van pulpmate-
riaal in een keihard wit, doorlopend
zelfs tot in de steeg om de hoek. Ver-
Lelijk plaatwerk aan weerszijden
gevel aan Damrak
(foto Bert Franssen).
derop onttrekken een eenvoudig terras
en enorme reclameborden de grootste
gevel van restaurant Karales vrijwel
aan het oog. Daarnaast heeft De Kore
naar een armoedig terras, gebouwd
onder een monumentale halsgevel. De
luifels van Blokker behoren tot de erg
ste (en niet alleen in Amsterdam). Het
oogt als lego. Vallen hier tijdens een
pittige storm geen dooien?
Een utopie
AlbertJan Tuijn van Wijkcentrum
d'Oude Stadt, die zitting heeft in de
Commissie Stadshart van de gemeen
te, gelooft helemaal niet in de goede
wil van winkeliers 'Een utopie!' noemt
hij het plan. 'Ze hopen dat als ze de
straat mooi maken de winkeliers hun
suggesties over zullen nemen. Daar is
geen sprake van! Het is geen kwestie
van optimisme of pessimisme, maar
van realiteit. Zoiets gebeurt gewoon
niet. Dat hebben we op het Rembrandt-
plein gezien, waar een soortgelijke rou
te uitgestippeld was.'
Italië strenger
Tuijn is met een groep ambtenaren naar
Noord-ltalië geweest. In Bologna,
Milaan en Florence, steden die net als
Amsterdam veel toeristen ontvangen,
zag je volgens hem een heel ander
beeld:
'Het verkeer is daar net als hier een
gruwel. Maar met betrekking tot de
straatwanden heeft men een heel strin
gent beleid. Reclame mag in Bologna
niet hoger dan de eerste verdieping en
uitsluitend plat op de gevel aange
bracht worden, waarbij een uitzonde
ring gemaakt wordt voor horeca en
apotheek. Ambtenaren die mee ge
weest zijn hebben hun rapport ge
maakt, maar het materiaal strandt in de
melée van komende en gaande ambte
naren en in de politiek. Want het moet
mij van het hart dat de politiek geen en
kele smaak heeft. De politici moeten
voor ze zich met deze zaken gaan be
moeien bij wijze van spreken eerst
maar eens een paar lessen kunstge
schiedenis nemen.'
Er zijn overigens plannen. Uithang
borden moeten onder een nieuwe
dienst komen te vallen, die ook de ont
werpkwaliteit beoordeelt. Deze krijgt
dan ook het toezicht op losse, op de
openbare weg geplaatste reclamebor
den, frisdrankautomaten, kledingrek
ken, tweedehands koelkasten en ander
opdringerig goed. Aan dat laatste ver
schijnsel doet de gemeente al iets. Re
gelmatig zijn er opschoonacties, ook
op het Damrak. Wat na waarschuwing
niet tijdig wordt weggehaald, wordt in
beslag genomen.
Het kan nog erger. Ik sta voor een win
kel in geluid en fotospullen. Het pand is
niet breed, maar heeft een enorme fa-
briekbak aan haar gevel hangen. 'Ken
je veel doen voor weinig poen', is haar
slagzin. Een ongekende woekering van
reclameboodschappen. Ik voel een
woede in me opstijgen. Met een aan
pakken deze hondsbrutale midden
stander, deze 'perverse reclamefetis
jist'. Ik loop verder en zie iets nieuws.
Dit kende ik nog niet. Een nieuwe gi
gantische luifel in appe/tjesgroen
maakt reclame voor 'Telefoon service'.
Een deel van de reclametekst boort
zich door het armoedige terras van
café La Rocka, aan een monumentje
gelegen: een uniek staaltje van samen
werking. Misschien is het laatste terras,
dat van hotel Victoria, het beste. Maar
ook dit past qua stijl en materiaal niet
goed, oogt als een hinderlijke parasiet.
Terrassen
Een andere vloek op het Damrak zijn
de terrassen. De kwaliteit is om te hui
len, van de gevels is soms weinig meer
over en wat er van over is kun je nau
welijks zien.
'Jaren geleden,' zegt Lies ter Voort,
contactambtenaar Binnenstad, 'hebben
gemeenteambtenaren een terrassen-
beleidontwikkeld. We hebben vaak po
gingen gedaan om de terrassen aan
banden te leggen. Maar dat werd door
de gemeenteraad weggehoond: het
was zo gezellig en het moest allemaal
kunnen in Amsterdam. Nu loopt het on
gelofelijk uit de hand. Het is een ratje
toe en het ziet er allemaal vreselijk uit.
Dat is bij ons wel bekend! Tot mijn ver
bazing hoorde ik laatst het PvdA-raads-
lid Annemarie Grewel zeggen dat een
