In vijf dagen een kerkje
opknappen
LOTTE LEEFLANG
Leerlingen Boxtelse schildersschool restaureerden al Tl franse
kerkjes
'En toch moet het hier in de buurt zijn,zegt de Fransman vertwijfeld als hij zijn auto voor
de derde keer in de berm van een bochtig landweggetje parkeert om aan een boer de
weg te vragen. Hij moet het nog vier keer vragen en na drie kwartier rondtoeren voel ik
me een beetje gegeneerd. 'Geeft toch niet', lacht hij. 'Ik heb vakantie en zo kan je meteen
zien hoe mooi het hier is.De man heeft me in een cafeetje in Ligny en Barrois (Meuse)
grootmoedig aangeboden om me naar Méligny Ie Petit te rijden, al moest hij toegeven
niet precies te weten waar het ligt.
Wel kan hij, zoals bijna alle mensen die ik
in deze streek aangesproken heb, raden
wat ik als Nederlander te zoeken heb in
een gebied dat bij de meeste toeristen als
het minst aantrekkelijke van Frankrijk be
kend staat: 'Les Hollandais sont la, is het
niet?'
Het is de 25ste keer dat 'les Hollandais',
een groep leerlingen van de Boxtelse
schildersschool Sint Lucas onder de be
zielende leiding van leraar Jan Swinkels en
zijn vrouw Annie naar het Meuse-gebied
trekken. Op deskundige wijze restaureer
den zij zo'n 27 kerkjes, vaak heel oude, die
aan weer en optrekkend vocht blootge
steld, in verval waren geraakt. De Franse
monumentenzorg heeft voor dit soort
'kleine projecten' het geld en de mens
kracht niet.
Méligny le Grand zijn we nu voorbijge
reden. Eén hoofdstraat, één zijstraat. De
Fransman weet me te vertellen dat dit
dorp 95 inwoners heeft en ik vraag me af
hoe we Méligny le Petit ooit zullen vinden.
Dan zien we een spandoek: 'Welkom aan
onze Hollandse vrienden', staat erop en we
stappen uit bij een klein kerkje waarvan
de deuren wagenwijd open staan. Boven
luid getimmer uit hoor je onmiskenbaar
Nederlandse klanken: 'Oranje, Oranje, dat
kan je, dat kan je!' Een jongen en een
meisje, van boven tot onder bespat met
verf komen naar buiten gelopen met plan
ken onder de arm. 'Zo, weer een steiger
eruit, we schieten op!'
In de kerk heerst een drukte als op een
Frans marktpleintje. Overal staan steigers
en ladders en veel jonge mensen, bezig
met schilderen, timmeren, boenen of krab-,
ben. 'Als je die ladder nu zó schuin bij die
nis zet, dan kan je meteen dat Antonius-
beeld weer op zijn plaats zetten.' Jan Swin
kels - met hoed tegen de verfspatten -
staat midden in de kerk. Overal waar hulp
nodig is, is hij te vinden. 'Het hele werk
doen we in vijf dagen, dat hebben we alle
jaren zo gedaan. En dat betekent keihard
werken, je kunt dat van iedereen horen.
Dit kerkje heeft al vanaf het moment dat
het gebouwd is last van teveel vocht. Het
lijkt of het gebouw op een heuvel staat,
maar de muren staan juist in een kuil, met
een aarden wal erom heen. Nergens is
ruimte voor vochtafvoer of ventilatie. De
Het opgeknapte kerkje (foto Lotte Leeflang)
Koffiepauze bij het kerkhof van Méiigby le Petit (foto Lotte Leeflang)
Feestelijke muzikale polonaise door het kerkje door de kapel van Sint Lucas op de laatste dag
van de opknapbeurt (foto Lotte Leeflang)
14 Heemschut, september-oktober 1988
