Jammer
Spontane reacties van de
bevolking
ffljzwfwy
IMALLE
STATEN?
wertr en
fi&ê éeaM/tH
1
Commentaar van Heemschut
VfflEMOEN VANOEA3QA
43tl:o*I9<K
Jammer dat in de eerste fase er niet aan
gedacht is om contact op te nemen met
restauratie-architect De Lussanet. Gezien
diens 30-jarige ervaring met de Abdij zou
dat toch voor de hand hebben gelegen.
Maar ook ...dat verder niets is gebleken
van instelling van een begeleidingscom
missie met knowhow t.a.v. het oudheid
kundig aspect. Dat niet is uitgegaan van de
mogelijkheid om aan de architect van de
keuze of aan meer architecten, te vragen
een aantal alternatieve oplossingen te be
denken.
Dat er niet meer gelegenheid is gege
ven tot inspraak en meedenken. Dat er
niet duidelijker voorlichting is gegeven
aan het publiek t.a.v. hetgeen men beoog
de, de feitelijke achtergrond en de finan
ciële contouren.
Dat het alternatief van Heemschut door
architect Cees Dam niet bespreekbaar
werd geacht en hoogstens ondergeschikte
bijstellingen ter sprake kwamen (overi
gens van hem nog niets gehoord).
Heemschut acht aantasting van de muur
nodeloos. Acht verlies van de schouw on
nodig, meent derhalve dat aan oudheid
kundige waarde en historische belevings
waarde en aan gebruikswaarde teveel is
opgeofferd.
Heemschut betreurt, dat zo eenzijdig is
uitgegaan van vergaderefficiency. Heem-
Ce Balanspoort, toegang tot het Abdijplein
schut is er niet van overtuigd dat die de
doorslag moet geven, of anders gezegd,
dat daar niet ook op een andere minder
drastische wijze in zou zijn te voorzien.
Tenslotte: de Bond acht deze zaak een
testcase voor wat de toekomst ons zal
brengen op het punt van de decentralisa
tie. I
Een van de winstpunten van de naoorlogse
periode is de grotere mondigheid van de
bevolking. Vooral als het milieuzaken na-
tuur- of gebouwd milieu betreft, horen we
al jaren van actiegroepen. Dat de burger
rechtstreeks belanghebbende is bij ingre
pen in zijn leefomgeving vormt geen punt
van discussie meer.
Zijn recht van reactie, en daarmee, zijde
lings en informeel, van meepraten, is zo
zachtjes aan maatschappelijk erkend. Dat
de burgerij in ons geval er behoefte aan
had om haar mening te uiten is op allerlei
manieren gebleken. Uitingezonden stuk
ken in de krant, uit deelname aan uitzen
dingen voor radio en televisie, uit tele
foontjes en brieven.
Even spontaan als die reacties was het
gebruik van de naam die voor de - overi
gens ongeorganiseerde - bezwaarden in
zwang kwam:
Vrienden van de Abdij.
Het ging eigenlijk niet om een actiegroep
in de gebruikelijke zin, die betogingen
met spandoeken organiseert en requesten
opstelt, al ontbraken de handtekeninge
nactie en de aanplakbiljetten niet. Een an
der aspect is dat niet alleen Middelbur
gers acte de présence geven, en zelfs niet
uitsluitend bewoners van de provincie
Zeeland. Het betreft reacties uit het hele
land, waaruit eens te meer blijkt dat de
Abdij een bijzonder monument is. Zij die
van buiten de provincie reageren doen dit
vanwege hun gevoel van verbondenheid
met Zeeland, dat zich uit in de bezorgd
heid om wat er met de Abdij gaat ge
beuren.
Brieven in de PZC
We laten hieronder enkele Middelburgse
lezers van de Provinciale Zeeuwse Cou
rant (de PZC), die via de brievenrubriek
van deze krant reageerden op de plannen,
aan het woord.
Mevrouw C. Roelse te Middelburg in de
PZC van 28-11-1986 'Hoe kan het Provinci
aal bestuur eisen voor een betere verga
derruimte zóver laten gaan, dat het zijn
mooiste onderdeel van de Abdijgebouwen
daaraan opoffert? Niet te geloven'. En de
C5F5CWRUT: VRlEMDElOUMOOEABOU
MEuuc mmio6SEw?ea 286
MiOOCLSoftA
OY ODUAAOSCtfAAI 17
Protestposter van 'Vrienden van de Abdij'
heer A. van Santen, een predikant te Mid
delburg: 'Het is te hopen, dat de bezinning
t.a.v. deze nieuwe plannen nog gaat plaats
vinden. Want wat zullen wij de Norbertij
nen uit Adelbode moeten vertellen als zij
weer eens, zoals in 1983, op bezoek komen
8
Heemschut, mei 1987
