Driekwart eeuw
beschutten en
beschermen
91
schreef hij een artikel over de Jeneverbes.
Thijsse noemt het een treurig feit dat ook al
in de Duitse Rijnprovincie tegelijk de merk
waardigste en de meest gewone conifeer
van Midden-West-Europa in zijn bestaan
wordt bedreigd en afdaalt tot de bedenkelij
ke rang van plant, die beschermd behoort te
worden. De jeneverbes is een plant van de
woeste gronden die bij ontginningen het le
ven laat. Onze Texelse vegetatie van de
jeneverbes (Juniperus communus) is eens
Grachten dempen - In Woerden wilde
men de Rijn dempen. Maar, zo weet Heem
schut in mei 1933 te berichten, er komt niets
van. Er was geen geld voor. ANWB en
KNAC werden als voorstanders genoemd
maar waren dat niet. En het Rijncomité was
heel boos op Heemschut dat van felle tegen
stand had doen blijken. In 1960 werd de
demping uiteindelijk toch doorgezet.
In Franeker wilde men enige grachten dem
pen. En wat Heemschut noemt 'een inge
zonden stukkelaar' kwam in dichtvorm in
actie in de Franeker Courant om de demping
te bepleiten.
Zie geachte medeburgers,
Niet te veel naar het stadsschoon
'k Zou ook graag de grachten houden
Voor de stad en voor het oog;
Maar om de welvaart op te offeren
Is zulk een offer mij te groot.
En een andere 'ingezonden stukkelaar' wil
de de vreemdeling dwingen in Franeker te
komen 'en dit kan alleen door de verkeers
weg door Franeker te nemen en door de
straten waar de goede winkelstand is geves
tigd'.
Hebben we die argumenten niet meer ge
hoord, tot in een vrij recent verleden?
De jonge Van de Griend - Cornelis van de
Griend kwam in de zomer van 1932 bij de
secretaris van de Bond Heemschut. Hij had
het gymnasium afgewerkt en wilde zo graag
in de journalistiek. Doch het was moeilijk
een opening te vinden. Op advies van de
secretaris van de Bond Heemschut (A. A.
Kok) scheef hij voor het oktobernummer
van Heemschut in 1932 een artikel over de
bedreigde brug te Ouderkerk aan de Amstel,
de woonplaats van Van de Griend. Heel de
Nederlandse pers nam het over en wij, aldus
Kok, waren daar minstens zo gelukkig mee
als de jeugdige schrijver. Kok moedigde
hem aan eens iets te schrijven over de Ban
en Scheidpalen rondom de hoofdstad. Het
artikel bleef enige tijd liggen, zoals dat gaat
bij een tijdschrift met niet al te veel plaats
ruimte. Tot Kok een rouwcirculaire ont
ving: op 18 april 1933 was de jonge Corne
lis van de Griend, na een kortstondige ziek
te overleden.In het aprilnummer van
1933 is het artikel opgenomen. In een na
schrift eindigt Kok:
Demping van de Oude Rijn in 1960. (Foto W. M. Zilver Rupe)
Leert dan reizen met gepeizen
Naer pallaizen, uit het slick
Dezev werrelt, die zoo dwerrelt
Eeuwig gaet voor oogenblick.
Thijsse en de Jeneverbes. Nu Verkade te
Zaandam zijn eeuwfeest viert wordt ook
weer herinnerd aan de serie van 27 albums
gewijd aan natuur en landschap die een bij
zondere populariteit genoten. In totaal wer
den er zo'n twee miljoen verkocht. De voor
naamste auteur van de albums van Verkade
was dr. Jac. P. Thijsse.
Deze natuurbeschermer en bovenal popula-
risator van natuur en natuurschoon is ook
terug te vinden in de kolommen van Heem
schut. In het oktobernummer van 1935
haast geheel uitgeroeid bij een koningsjubi
leum omdat men de struik graag gebruikt
voor groen versieringen.
Zomerhuisjes op Ameland - In de jaren
dertig deed een dorp van zomerhuisjes op
domeingrond bij Nes op Ameland nogal wat
stof opwaaien. Het begon met houten Oos
tenrijkse huisjes, eenvormig doch niet zeer
lelijk, aldus Heemschut. Het aantal zomer
huisjes groeide in de loop der jaren en er
kwamen lelijke misbaksels bij.
Op aandrang van het provinciaal bestuur
gelastte het gemeentebestuur de afbraak van
een aantal keten. Maar 'Domeinen' ging in
beroep bij de Kroon tegen dit besluit om het
ketendorp te slechten.
'De oplossing: een flinke brand of 'n cy
cloon', verzucht de redactie van Heem
schut.
