Jonge
antiekrestaurateurs
in de Alblasserwaard
124
Hun betrokkenheid bij het oude ambacht - herstellen van antiek meubilair - bracht twee
jonge meubelmakers, inwoners van het stadje Nieuwpoort, op bijzondere wijze tot elkaar.
Samen begonnen de ondernemende twintigers een b. v.die gedurende de zeven jaar van haar
bestaan meer en meer de aandacht heeft getrokken. Het gaat om de 'Antiekrestauratie -
Meubelmakerij' in de Alblasserwaard, een bedrijf dat ook buiten de polderdijken al heel wat
opdrachten heeft uitgevoerd.
De onderneming is gevestigd in een voormalige grote varkensstal, die destijds is gemoderni
seerd en de indruk biedt van een intieme werkhal. Het pand ligt eenzaam aan de Veersedijk
(Lekdijk), op loopafstand van het ruim zeven eeuwen oude stadje.
Markus Kortlever
Jan den Ouden
HUN EIGEN ZAAK
Jan den Ouden (37) en Markus Kortlever
(34) laten het werk even rusten om met be
scheiden trots te vertellen wat ze zoal in die
zeven jaar samen hebben bereikt. In de stilte
klinkt het geblaat van schapen en is het ge
rucht van sporadisch autoverkeer over de
dijk nauwelijks hoorbaar. De boeken met
omschrijvingen van opdrachten vermelden
liefst 1370 namen van klanten, evenveel be
wijzen van levensvatbaarheid van de prille
onderneming. Het zijn lang niet alleen kar
weien en karweitjes die de interieurrestaura
tie betreffen.
'We hebben met twee medewerkenden in
volledige dienst een gecombineerde werkge
legenheid, we maken ook nieuw meubilair,
want van de in deze tijd ingekrompen restau-
ratiemarkt alléén kunnen we niet bestaan",
aldus Markus. Maar toch: instellingen, kerk-
beheerders en particulieren die de hulp van
het tweetal inroepen vormen een belangrijk
aantal.
HET BEGON IN DE KERK
Als Poortse jongens kenden ze elkaar van
onder meer hun opleiding aan de LTS in
Gouda, waar ze als adspirant-meubelmaker
het vak leerden. Het bijzondere van hun sa
menwerking, die dateert van 1977, vond
haar voedingsbodem in een historische om
geving. In 1972 deed de kerkvoogdij van de
hervormde kerk van Nieuwpoort een beroep
op vrijwilligers. Het beslist nog waardevolle
interieur van het uit het midden van de 15de
eeuw stammende kerkgebouw in het voor
malige vestingstadje verkeerde in een erbar
melijke staat. Het bedehuis had in de loop
der eeuwen veranderingen ondergaan, maar
was het monumentale sierstuk van Nieuw
poort gebleven. Het is een fraaie gothische
kerk, waarvan de huidige vormgeving (nogal
wat verbouwingen) tot 1754 teruggaat. In het
vorige decennium stond algeheel herstel van
deze hervormde kerk op het programma, met
dien verstande, dat er voor het onderdeel
interieurvernieuwing slechts een klein en
ontoereikend bedrag was uitgetrokken. Om
dat de bevolking van dit Lekstadje overwe
gend kerkelijk meelevend is, werden er han
den uit de mouwen gestoken.
DRIE JAAR VRIJWILLIGHEID!
'Markus en ik begonnen met het doophek op
te knappen, ook de preekstoel te restaureren
en onder meer de Heerenbanken onder han
den te nemen. Van het een kwam het ander,"
aldus Jan.
Markus: 'Mensen, die ons bezig zagen met
het vermolmde en verrotte voetstuk en de
onderpanelen van het 17de eeuwse doophek,
zeiden meewarig: 'Och, jongens, gooi die
ouwe rommel toch in de Lek!"
De twee, die elders in loondienst waren,
zetten door. Het werden soms vier avonden
en de zaterdagmorgen restaureren, drie jaar
lang! Zelf zorgden ze - en dat was niet een
voudig - voor aankoop van nieuw eikenhout.
Misschien is het wel de ernst van de omge
ving geweest, maar zeker ook de wijze van
samenwerking en waardering voor eikaars
'vakdrift', hoe dan ook: ze besloten samen
een bedrijfje te beginnen. Hun inzet was
nieuw én oud.
De eerste klussen werden gedaan in de gara
ge-werkplaats, achter de woning van de
schoonfamilie van Jan, in de Beatrixstraat,
de voormalige Oude Achterweg, vlak bij de
kerk. De combinatie van oud en nieuw was
ook toen al hun leidraad. Na enige tijd groei
den ze eruit, ondervonden transportmoeilijk
heden en wilden zich meer zichtbaar opstel
len. De vraag was: wel of niet in het stads
centrum blijven, mogelijk naar het industrie
terrein? Ze wilden ook eigen herkenbaar
heid. Het werd een plek buiten Nieuwpoort,
waar ze op loopafstand opstallen konden hu
ren, met een oppervlakte van 250 vierkante
meter. Een grote sprong, die allerlei nieuwe
investeringen vergde. Maar ze hadden er hun
spaarcentjes ingestoken en gingen door.
Toch bleef het een avontuur. Jan en Markus:
Hervormde kerk-Nieuwpoort
