Smidsklokje kan weer zijn
geluid laten horen
DE VOORMALIGE SLUIS WACHTERSWON ING
AANH ET KANAAL IN ASSEN
FOTO: WLADIMIR V.D. BURCH
ren, maar bleef op aandrang van velen tot
op de dag van vandaag gehandhaafd. In
het beschermd stadsgezicht van de Vaart
heeft de Witterbrug als onderbreking van
het rechtlijnige heel duidelijk een functie.
Maar onderhoud van gemeentewege is er
al in jaren niet meer bij. Toen een bin
nenstadswerkgroep eens aanbood de
brug gratis een grote onderhoudsbeurt te
geven een constructiedeskundige had
de zin daarvan onderschreven - kreeg ze
van de gemeente de kous op de kop. Het
was verboden onderhoud van gemeente
lijke eigendommen over te nemen! Maar
na zoveel jaren lijkt de indruk terecht dat
hier van bewuste verwaarlozing sprake
is, en dat ook de Witterbrug over niet al
te lange tijd op de schroothoop zal belan
den, tenzijDit alles is slechts voorge
schiedenis. De gemeentelijke technici
houden hun blik al jaren gericht op een
veel groter doel en streven, namelijk naar
de aanleg van een doorgaande weg die
het oude Kanaal-tracé volgt en aansluit
op de weg langs de Vaart. Over deze
dreigende ontwikkeling heeft de Bond
Heemschut zich in verontruste be
zwaarschriften tot het Asser gemeente
bestuur gewend.
D. v.d. Meulen
Het 'Smidsklokje' in Oud-Vossemeer
(Tholen) laat zich sinds 17 april jl. weer
horen, dank zij een minitieuse restaura
tie. En met het herstel van het klokje in
de gevel is ook het oude pand, gerestau
reerd.
We hebben hier te doen met een klein
schalige restauratie, want het ging daar
bij om een op zich niet zo belangrijk mo
nument, maar dat wel ca. twee eeuwen
oud is. Het stond niet eens als beschermd
monument te boek, maar toen in Oud-
Vossemeer de wens opkwam om het
voor het nageslacht te bewaren, moest
het. wel eerst op de lijst worden gezet.
Dat was ook noodzakelijk om subsidie te
krijgen voor de restauratie.
In het nu gerestaureerde pand, thans ei-
steentjes opgebouwd. Ze hadden echter
te veel geleden van het zoute water (in
1945 staken de Duitsers de dijken door)
om dit bouwmateriaal opnieuw te kun
nen gebruiken. Een depot van Monu
mentenzorg bevat echter wel de geschik
te IJsselsteentjes voor de restauratie.
Tot zover het restauratie-verhaal, maar
over het 'Smidsklokje' dienen nog enige
bijzonderheden te worden vermeld. Het
omvat een 'grote' klokkenluider, die op
de 200 jaar oude bel de hele uren slaat.
Een smidje achter een deurtje slaat de
halve uren op een kleine bel, nadat dit
deurtje zich heeft geopend. Verder be
staat het klokje uit ruitertjes, die rondrij
den, uit een scharenslijper die z'n steen
laat draaien, een molentje, dat ook al be-
gendom van de heer J. J. Vos, was van
oudsher een smederij gevestigd. Tussen
1780 en 1786 heeft de smidjohannis Ver-
kerke aan het klokje gewerkt, hetgeen
o.m. blijkt uit de smeedijzeren cijfers, die
als muurankers fungeren en die nu zijn
aangevuld met de cijfers 1 en 7.
Het ingewikkelde uurwerk is hersteld
door de heer Landheer te Wezep, die gro
te bewondering toonde voor het
handwerk van Verkerke. Het houten
buitenwerk van het klokje was echter
door de tand des tijds zó aangetast, dat
het door nieuw buitenwerk moest wor
den vervangen. Een plaatselijke timmer
man heeft het tot in detail nagemaakt.
Het bijzondere schilderwerk vereiste pok
heel wat vakmanschap.
Voor- en zijgevel waren uit zgn. IJssel-
'T SMIDSKLOKJE
FOTO: COR SCHUILWERVE. VLISSINCEN
weegt èn een trompetter, die de hele dag
heen en weer loopt voor het schild-
wachtershuisje. Uit deze korte omschrij
ving, die we danken aan mevr. J. E.
Zelders-Thomas te Wassenaar, die zich
sterk voor de restauratie heeft geïnteres
seerd, blijkt, dat het niet om een eenvou
dig klokje gaat, maar om een klein histo
risch uurwerk van een soort, die men
elders ook wel aantreft. Een speels klok
je, waarvan de zware gewichten wel elke
dag moeten worden opgetrokken.
J. E. Zelders-Thomas
