Doesburg is trots op haar monumentenrijkdom
Hel is onjuist Ie stellen dal de glans van hel
roemrijke verleden van de voormalige
vestingstad Doesburg geheel en al zou zijn
verdwenen. Wie gevoel voor stedeschoon en
oog voor architectuur heeftzal hij een
wandeling door deze oude stad, welke bij
herhaling aan belegering en bezetting heeft
bloot gestaanzich erover verwonderen dat
nog zoveel fraais in de loop der eeuwen
bewaard is gebleven en zich ergelijktijdig over
verhengen dat de restauratie van oude panden
hier zogoed opgang is gekomen.
Doesburg was lange tijd hoofdplaats van
het richterambt Doesburg en maakte
onder meer omstreeks 1450 tot ongeveer
1564 deel uit van het verbond van hanze-
steden, in welke periode prachtige bouw
werken tot stand kwamen. Doesburg
heeft gouden jaren gekend en was een
stad van allure, waar naast handel en nij
verheid ook het geestelijk leven bloeide.
Binnen de poorten bevonden zich twee
vrouwen- en een mannenklooster en ook
de broeders des gemenen levens hadden
zich hier gevestigd. De sporen van deze
bloei en welvaart zijn nog heden ten dage
zichtbaar.
Helaas is er ook veel verdwenen en na de
tweede wereldbrand werd naar veler me
ning wel eens wat veel haast gemaakt met
het anioveren van panden, welke ook nu
nog een zinvolle functie hadden kunnen
vervullen. Positief is gelukkig dat er in
Doesburg tors wordt gerestaureerd en
dat deze historische stad nu ook het „be
schermd stadsgezicht" kent, waardoor
behoud van het nog aanwezige schoons
verzekerd is.
Nog tot in het begin van deze eeuw was
Doesburg een belangrijk centrum. Het
had een bloeiende markt, een kantonge
recht, een-Kamer van Koophandel en niet
te vergeten een garnizoen. Langzaam
maar zeker kwam Doesburg in verval en
het leek erop of er geen fut meer in zat.
Gelukkig heeft zich hierin snel een om
mekeer voltrokken en vooral na de twee
de wereldoorlog ontplooide zich in
Doesburg op velerlei terrein een hartver
warmende activiteit, welke niet zonder
resultaat is gebleven. De Doesburger
heeft zich hervonden en is weer trots op
z'n oude stad, waarvoor hij zich nu weer
inzet. Dit moge onder meer blijken uit
het feit dat na de verwoesting van de
monumentale Martinikerk door de be
zetters spontaan de vereniging „15 April
1945" (de bevrijdingsdag) werd ge
vormd. Zij stelde zich ten doel haar
steentje bij te dragen tot de herinrichting
van dit bedehuis na zijn herbouw. Na de
succesvolle vervulling van haar taak
werd deze vereniging omgezet in de mo
numentenverenging, welke met veel toe
wijding een zinvolle traditie voortzet in
het belang van haar stad.
In een verhaal over Doesburg past iets uit
zijn rijke historie en daarvoor gaan we te
rade bij Pieterjan Entrop te Amsterdam,
„Boekverkoper op 't Koningsplyn, op
de hoek van de Reguliers Dwarsstraat, in
de Hervormers, 1772". Entrop is bij zijn
bezoek zeer consciëntieus te werk gegaan
en heeft veel wetenswaardigs over Does
burg bericht.
„Doesburg is de tweede Stad in het
Quartier van Zutphen, gelegen in een
vrugtbaren aangenamen en gezonden
Oordt; hebbende rondom zich vette
Weide- en Koornlanden; men gaat langs
een Schipbrug over den Yssel; zy heeft 4
Poorten, de Koepoort, de Ooipoort, de
Hamerpoort nu gemeenelyk de Mei
poort genoemt, en de Veerpoort of
Saltpoort."
