belangrijkste deel uit de toren, zij het met
een lagere en eenvoudigere spits, en het
middenstuk van het huidige komplex. Het
duurde nog tot 1916, totdat het door de
Duitse bankier Hethey aangekocht werd.
Hij transformeerde het tot een waar lustslot
met tuinen, terrassen en trappartijen en
doopte het om in „Waalheuvel". Aan de
Rijksstraatweg werd een nieuwe vleugel
met zuilenstellingen in renaissancevormen
verwezenlijkt en de achthoekige toren werd
uitgebouwd tot het neo-barokke pronkstuk,
dat het nu is. Zijn stralend witte uiterlijk zou
niet doen vermoeden, dat de bankier al in
1918 failliet ging en Hethey zijn Waalheu
vel moest verkopen. Nadat het verschil-
lende malen in andere handen was overge
gaan, leidde het huis in onze tijd een onze
ker bestaan. Het verviel hoe langer hoe
meer en er gingen geruchten, dat het zou
worden afgebroken. Bijna zou het zover
gekomen zijn, als een grote steenfabrikant
niet het plan opgevat zou hebben, hier de
residentie van de firma te vestigen. Vanaf
het hooggelegen Waalheuvel zou men alle
steenfabrieken in het dal van Rijn en Waal
kunnen overzien. Het betekende de redding
van het buitengoed, want op dit moment
wordt het geheel gerestaureerd en terugge
bracht in de staat, waarin het zich op het
hoogtepunt van zijn roem vertoonde.
Na de voormalige tol te zijn gepasseerd,
zien we aan de andere kant van de straatweg
hetchalet „Oubergzicht" liggen. Net als bij
villa „Montana" probeerde men ook hier
door het vele zichtbaar gelaten balkwerk en
het gebruik van hout de indruk van een
Zwitsers berghuis te wekken. In wezen is de
opzet van beide villa's gelijk. Het zijn recht
hoekige blokken, onder een overstekend
zadeldak, dat door schoren ondersteund
wordt. De geveltoppen zijn met hout be
schoten en de windveren hebben akkolade-
achtige versieringen. Het kontrasterend
kleurgebruik (donkerbruin voor het hout
werk en wit voor de muren) draagt in be
langrijke mate tot het karakter van de huizen
bij. Een door schoren gedragen, rondom
doorlopend balkon met een bewerkte leu
ning verleent „Oubergzicht" een bijzon
dere bekoring.
f 4 Oubergzicht
Foto: Rijksdienst voor de Monumentenzorg
5 Het voormalig Frans Pensionaat Notre
Dame des Anges
Foto: Rijksdienst voorde Monumentenzorg
6 Beukenheim
Ubbergen heeft ook zijn kasteel gehad. Nu
is ér niets meer van over, maar in de acht
tiende eeuw was het statige gebouw wijd en
zijd bekend om zijn uitgebreide barokke
tuinen met fonteinen en waterwerken, die
beter funktioneerden dan die in Versailles.
Bovendien verspreidden ze geen onwelrie
kende geur, zoals daar. Dit kwam, doordat
een vernuftig stelsel van pijpleidingen en
spaarbekkens, samen met de ter plaatse
aanwezige grote hoogteverschillen, steeds
fris en helder bronwater uit de heuvels aan
voerde. De tuin is, voordat het kasteel in
1868 werd afgebroken, nog veranderd in
een landschapstuin met verspreidde boom
groepen en waterpartijenEnkele elementen
zijn nu nog te herkennen in het laaggelegen
gebied links van de weg. Daar liggen rond
om het huis „Rozendal", een verbouwd
207
