Li Aspecten van het restaureren in de praktijk (vervolg) III «-y.» mm ê®m nm mm Het eerste artikel over dit onderwerp verscheen in het maart-nummer 1978 In tegenstelling tot mijn oorspronkelijke voornemen om aan de hand van één huis enkele steeds weerkerende problemen bij het restaureren de demonstreren, wil ik deze problemen juist centraal stellen en illustre ren met méér huizen voorbeelden. Het ver haal wordt - hoop ik - daardoor wat leven diger. Om de zaak wat te beperken bepaal ik mij tot het exterieur van een woonhuis. Aangezien elke restauratie een geval op zich is, kan ik slechts aanduiden in welke rich ting men denkt. Een probleem dat steeds weer bij het restau reren opduikt, is dat van de venster-inde ling. In de meeste gevallen is het zó, dat in de loop van de tijd de oorspronkelijke roe de-indeling van de eerste bouwfase van het huis verdwenen is. Tegenwoordig is men zover, de aanwezige vensterindeling te res pecteren en ze gewoon te laten zoals wordt aangetroffen. Tot voor kort (vooral m de 60er jaren) en zelfs nu nog, dacht men daar anders over: men stopte in elke oude gevel de kleine ruitjes, die begin 18e eeuw in zwang waren. Men doet dit nu nog; vooral als het om volledige reconstructie van een woonhuis gaat. Een huis dat op een gegeven moment geheel is verdwenen wordt naar oude afbeeldingen weer opgebouwd, alsof het er altijd heeft gestaan. Om de kijker toch maar vooral de indruk te geven dat het ,echt'is wat er gebouwd wordt, komen de 18e eeuwse ruitjes weer om de hoek kijken. Bij de reconstructie van het huis Raam- gracht/Zanddwarsstraat in Amsterdam (ge reed in november '76) passen deze ramen in de gevel; het huis stamt uit de periode 1700-1725 1). Toch was ook hier de laatste fase', voordat het huis vlak na de oorlog werd afgebroken, die van het T-raam de eind 19e- begin 20ste eeuwse vensterinde ling). De keuze ligt hier moeilijk. Kiest men voor het T-raam, dan suggereert men nog méér dat het huis er altijd is geweest. Zoals het er nü bijstaat is het te onaannemelijk dat het vanaf 1700 in die staat tot ons is geko men. De „kitsch" van het nieuwe (aan meer dingen dan alleen de vensters te zien, - ik kom hier nog op terug) wordt versterkt. Hier vraagt de lezer zich natuurlijk onwille keurig af waarom hier voor reconstructie is gekozen. Het antwoord luidt: de opzichtig heid van deze hoek, vooral vanaf de brug over de Groenburgwal, vraagt om een har monische eenwording met de omgeving. De vraag is of een huis in hedendaagse vorm geving ons dit kan biedenHet punt is echter 72

Periodieken van Erfgoed Vereniging Heemschut

Heemschut - Tijdschrift 1924-2022 | 1978 | | pagina 20