Amersfoortse aantekeningen
Sinds 1949 te Amersfoort woonachtig, te
weten in de Muurhuizen en derhalve
„nourri dans le serail", was ik blij verrast
de omslag van het juli-augustus nummer
van „Heemschut" gesierd te zien met een
foto van „Tinnenburg" terwijl ik in het
zelfde nummer bovendien een bijdrage aan
trof van Aart de Vries, aan Oud-Amersfoort
gewijd.
De opwekkende titel „Positief geluid uit
Amersfoort" deed mij weldadig aan, na zo
vele jaren de gestage achteruitgang van de
Amersfoortse binnenstad aan den lijve te
hebben ondervonden en daartegen onop
houdelijk in het krijt te zijn getreden. Aan
vankelijk meestal geheel alleen, later in
breder verband met allerhande actiegroe
pen, zoals dit tegenwoordig nu eenmaal de
gewoonte in ons land geworden is, en ook
niet anders meer zou kunnen, wil men ten
minste werkelijk iets bereiken.
Nu ken ik de auteur van het onderhavige
artikel niet maar uit zijn woorden valt op te
maken dat hij Amersfoort in ieder geval
heeft bewandeld en uit pure geestdrift voor
het schoons dat Oud-Amersfoort, in weer
wil van alle verliezen en aanslagen nog
steeds te bieden heeft, naar de pen heeft
gegrepen. Daar valt natuurlijk niets op aan
te merken, integendeel, enthousiaste men
sen zijn aardige mensen! Toch meen ik er
goed aan te doen iets aan bedoelde bijdrage
toe te voegen teneinde de indruk weg te
nemen als zouden „redenen van financiële
aard", zoals de heer De Vries schrijft, be
paalde omineuze plannen van de gemeente
hebben verijdeld. Verre van dat! Er is een
langdurige, hardnekkige en verbitterde
strijd voor nodig geweest teneinde de ge
meenteraad „om te turnen" en de wethou
der van Openbare Werken te dwingen zijn
beruchte „doorbraak" in te slikken. Hier
voor zijn tot tweemaal toe massa-bijeen
komsten op touw gezet, optochten gehou
den en andere opzienbare „acties" onder
nomen waar vele Amersfoorters onvoor
stelbaar veel tijd, energie en geld aan geof
ferd hebbenIedere Amersfoorter weet dat
en het is dan ook een koude douche te moe
ten lezen dat deze zo zwaar bevochten om
mekeer in het gemeente-beleid geheel ver
geten schijnt, alsof het afgelasten van de
„doorbraak" slechts een kwestie van ge
brek aan geld zou zijn geweest. Hoe de vork
werkelijk in de steel zat hadden niet-Amers-
foorters trouwens kunnen opmaken uit de
voortreffelijke reportage welke Van Gewest
tot Gewest enige jaren geleden aan de peri
kelen van de Amersfoortse binnenstad heeft
gewijd.
Een reportage welke van grote invloed is
geweest op de meningsvorming van de
Amersfoortse burgerij zowel als gemeente
raad.
Nu hoop ik niet dat er een addertje onder het
gemeentelijk gras schuilt waar van gemeen-
te-wege de heer De Vries immers werd ver
zekerd dat louter financiële redenen tot af
stel van de „doorbraak" hadden genoopt.
De ervaring leert helaas dat gemeentelijke
diensten heel moeilijk afstand kunnen doen
van plannen waaraan zij jaren aaneen naar
stig hebben gewerkt. Het zou wel droevig
zijn indien er mocht worden aangewerkt op,
zo niet gehele, dan toch gedeeltelijke ver
wezenlijking der oude plannen zodat, stap
voor stap, tóch weer werd voortgegaan met
breken hier, slopen daar, bomen te verwij
deren, of het bijplanten na te laten, het als
immer hameren op brugverbredingen en al
zo meer zonder de ware reden op te geven
maar wel merkwaardig vooruitlopend op
nog veel ingrijpender maatregelen welke de
argeloze burger eens voor altijd in het mu
seum voor architectuurgeschiedenis bijge
zet waande.
Wat het beschermde stadsgezicht in Amers
foort betreft, dit had reeds veel eerder een
feit dienen te zijn. Bovendien heeft men dit
beperkt gehouden tot aan de Muurhuizen-
ring zodat het ganse gebied tussen de bin
nenste singels en de 15de eeuwse stadsves
ten er niet onder valt evenmin trouwens als
deze stadsvesten zelf.
De parkeerproblemen in de binnenstad
vormen al jaren een onderwerp van studie
maar zolang er geen parkeergarages of an
dere adequate voorzieningen voor het op
vangen van auto's komen, blijft het een jan
boel. Er is inderdaad reeds een begin ge
maakt met het scheppen van voetgangers
domeinen en parkeerverboden in bepaalde
straten, waaronder een gedeelte van de
Muurhuizen, maar hieraan wordt slecht de
hand gehouden terwijl de politie zeer cou
lant optreedt tegen overtreders, op de oor
zaken waarvan wij hier nu maar niet dieper
zullen ingaan Hoezeer de monumenten van
al het geros, gedreun en gedaver door het
gemotoriseerde verkeer te lijden hebben,
daarvan kan men zich ook bij een zeer
vluchtige promenade door de binnenstad al
spoedig overtuigen. Het is waarlijk de aller
hoogste tijd dat het gemotoriseerde verkeer
uit de binnenstad, althans binnen de Muur-
huizenring, wordt gebannen doch men aar
zelt steeds door de even zure als dure appel
der parkeergarages heen te bijten en verliest
slechts kostbare tijd met het heen en weer
rennen tussen kool en geit. Het in het ver
schiet de reeds door de heer De Vries gesig
naleerde, gepavoiseerde modderschuiten.
Amersfoort
H. Halbertsma
Een van de mooiste hoekjes van Amers
foort: de Korte Gracht met het huis de
Tinnenburg"
Naschrift:
Ik dank de heer Halbertsma voor zijn aan
vullende waarschuwende vinger. Mijn posi
tieve geluid wil echter niet zeggen dat ik in
mijn handen sta te klappen voor het gemeen
tebeleid (mijn artikel is beslist geen lof
rede). Ik bespeur slechts een tendens die,
naar ik hoop, voortgezet zal worden. Las
tige kinderen moet men niet aldoor beris
pen, maar ook, wanneer ze eens goeddoen,
prijzen, opdat ze hun weg vinden.
Overigens, ik heb Amersfoort niet alleen
bewandeld, ik heb er 16 jaar gewoond. Juist
omdat ik er een tijd niet was geweest, werd
ik getroffen door de veranderde aanblik van
de stad.
A.d.V.
204
