T
nauwelijks breder was dan ongeveer 2
meter. Met deze laatste doorbraak, de
Gravenstraat, en de ingrijpende ver
breding van de Torenstraat en Jan
Hendrikstraat aan de westelijke kant,
kwam een eind aan de beslotenheid en
werd voor het verkeer grotere tol ge-
eist.
Tegelijkertijd voltrok zich, zoals reeds
eerder is aangegeven, in de bebou
wing eveneens een sterke verandering
waardoor de van oorsprong sterk ver
wante architectuur van de gevelwan-
den, die een zeer harmonisch geheel
vormden, grotendeels vervangen werd
door grootschalige bouwsels met een
geheel eigen karakter die bijzonder
slecht harmonieerden.
Door sloopwerkzaamheden zijn de
laatste jaren aanzienlijke stukken
bouwterrein vrijgekomen, die na gro
tendeels herbouwd te zijn het totale
beeld van deze historische situatie nog
verder hebben gedeformeerd.
Het bouwblok, dat begrensd wordt
door de in 1884 doorgetrokken
Prinsestraat, de Nobelstraat en de To
renstraat, werd tussen 1954 en 1967 in
zijn geheel gebruikt voor een gebouw
van de PTT, waarvan de enige kwaliteit
het herbergen van een meterslange
wandschildering van Escher kan wor
den genoemd.
In dezelfde tijd vond tevens de sloop
plaats van de negentiende-eeuwse uit
breiding van het raadhuis en van de
bebouwing rond de Driehoekjes.
Het raadhuis werd inmiddels weer
voorzien van een moderne versie ter
wijl tussen de Prinsestraat en de Drie
hoekjes eveneens herbouw plaats
vindt.
Bij het zien van de „inpassing" van
deze laatste twee objecten, gaat men
zich echter wel afvragen- of het nog
wel zin heeft zo overwogen en ver
gaand te restaureren aan dit unieke
raadhuis.
Bij het zien van de sfeerrijke gevels
wordt men telkens weer onvermijdelijk
geconfronteerd met deze uitingen van
hedendaags bouwen in de meest har
de vorm en uitvoering. De confrontatie
hiermee is ontnuchterend vanwege
de onoverkomelijke tegenstelling en
agressieve massaliteit van denieuw
bouw. De bekoring, die uitgaat van het
raadhuis met zijn renaissance-gevel en
de uitbreiding uit de achttiende eeuw
wordt hierdoor volledig teniet gedaan.
De uitbreiding zal, volgens het in 1972
verschenen voorlopig ontwerp, het
middelpunt gaan vormen van de Raad
huispromenade.
Het geheel met zijn overgeproportio-
neerde constructie, die een mateloos
zwaar dak schijnt te torsen, doet meer
denken aan een blokkendoos, dan aan
een vergader-ruimte voor een gemeen
teraad.
Agressieve massaliteit van de aanbouw aan
het oude stadhuis.
De nieuwe raadzaal, geflankeerd door de
raadhuistoren, de St. Jacobstoren en de
Toren van het kantoorgebouw van Berlage.
