HET ONDERMIJNDE MILIEU
In New York wordt gezegd, dat de Naald van Cleo-
patra, die Egyptische obelisk, die in 1881 naar de
Verenigde Staten werd gebracht, de laatste negentig
jaar meer toegetakeld is dan de eerste 3000 van zijn
bestaan.
Oorzaakluchtvervuiling.
In Nederland zijn de havikhorsten schaars geworden.
Een van de oorzaken: vergiftiging van de bodem
door chemicaliën, bestemd om onkruid te verdelgen.
De vissterfte in de Rijn neemt toe. Oorzaak: het
legaal in Duitsland lozen van chemische afvalstoffen.
In Amsterdam sterven bomen in straten. Oorzaak:
lekken in het buizennet voor het aardgas.
De Nederlandse elektrische centrales produceren jaar
lijks 15 kilo SO2 per hoofd van de bevolking, welke
zwaveldioxyde de lucht boven die hoofden veront
reinigt.
Te water, te land en in de lucht wordt het leef
klimaat moeilijker. In juni 1972 zal in Stockholm een
internationale conferentie over dit onderwerp worden
gehouden, georganiseerd door de Verenigde Naties.
Ondermijning van het milieu is een mondiale affaire,
welke vele facetten kent. De wereld wordt rijker in
een steeds smeriger omgeving, heeft een oud-minister
in Amerika gezegd, „straks zitten we als een Croesus
op de vuilnishoop."
Het zou onbillijk zijn de schuld alléén bij de industrie
te zoeken. Wanneer Heemschut pleit voor het behoud
van de schoonheid in ons land, dan keert de Bond
zich óók tegen kunstmatige bergen van autowrakken
en tegen een niet altijd efficiënte, laat staan gezonde
opruiming van de 5 miljoen ton vuil, die Nederland
jaarlijks afscheidt. Om de uitlaatgassen van auto's
maar niet te noemen. Drs. H. F. Louwe Kooymans
(Accent 24.1.1970)„Aan het ongecontroleerd storten
van afvalstoffen zijn zoveel bezwaren van hygiënische,
esthetische en landschappelijke aard verbonden dat de
wijze om zo van het vuilnis af te komen niet meer
als toelaatbaar kan worden beschouwd."
Ir. J. A. Beukers, vice-voorzitter van het bureau
Milieuhygiëne van de Raad van Ned. Werkgevers
verbonden: „Voor velen is de rivier of de gracht
nog gelijk aan de vuilnisemmer."
Nu heeft Dr. R. J. H. Kruisinga, staatssecretaris van
Sociale Zaken en Volksgezondheid, nadat hij al eerder
de Wet op de bestrijding van de vervuiling van opper
vlaktewateren mede had ondertekend, een wetsont
werp op de luchtverontreiniging ingediend. Hij vindt
het normaal dat iemand, die de omgeving bevuilt ook
de kosten van het bestrijden daarvan moet dragen.
De staatssecretaris is niet pessimistisch ten aanzien van
het terugdringen van de luchtvervuiling met behulp
van een uniek meetsysteem, dat overigens vele mil
joenen kost. Maar goed: de vervuiler betaalt.
In wezen doen wij aan het vervuilen allemaal mee,
de een minder de ander meer. Indien wij daarvan
uitgaan dan bestaat de mogelijkheid voor een ge
meenschappelijk streven onze omgeving schoon te
houden.
Onlangs verscheen bij Oosthoeks Uitgeversmaatschap
pij van de hand van Prof. Dr. J. van de Kamer e.a.
„Het Verstoorde Evenwicht."
Het boek bevat 21 colleges van biologen, welke in
de cursus '68 - '69 werden gegeven aan de Rijks
universiteit te Utrecht.
In alle hoofdstukken wordt aangedrongen op het in
stellen van meer gefundeerd wetenschappelijk onder
zoek betreffende het natuurlijke milieu. Wij lezen
dat in Nederland 70.000 ha als natuurreservaat wer
den bestemd, wij lezen ook dat 75.000 ha in de periode
'60 tot '80 zullen zijn opgeslokt door het aanleggen
van wegen, het vestigen van industrieën en door het
uitbreiden van havens en steden.
Deze zin van Prof. Van de Kamer - wanneer hij de
discrepantie bespreekt tussen verlies en winst in het
ruimtelijk evenwicht - is Heemschut uit het hart
gegrepen: „Als een eerste oorzaak hiervan is van ouds
her aan te wijzen het gebrek aan begrip bij vele ver
tegenwoordigers van de gemeentelijke-, provinciale-
en rijksoverheidsdiensten voor de betekenis van de
natuurruimten in het geheel van onze samenleving."
64
