Gfej'JTKA'^L
Sint Antoniebreestraat SS t/m 92, juni 1969 gesloopt.
dit onder het nodige voorbehoud. Wil het gemeente
bestuur, inclusief de Dienst der Publieke Werken, de
mogelijkheid van een regenererende aanpak, met be
houd van de waardevolle elementen in structuur en
bebouwing en met handhaving van tenminste een deel
der huidige bevolking, inderdaad een loyale kans geven
bij de meervoudige opdracht, dan moeten er een aan
tal voorwaarden vervuld zijn. Onzerzijds zouden wij
deze aldus kunnen formuleren.
Beraad op zo kort mogelijke termijn tussen het ge
meentebestuur, de architecten die de opdracht krijgen,
en vertegenwoordigers van de organisaties die zich in
tensief met het probleem-Nieuwmarkt hebben bezig
gehouden: Heemschut, de Werkgroep Amsterdam '75,
de architecten-organisaties, het sanerings-comité (na
mens de bewoners) en de monumenten-restaurerende
instellingen. Dit beraad zou moeten gaan over:
a) het staken van de inmiddels hervatte sloopwerk
zaamheden;
b) het maken van duidelijke afspraken dat géén ver
keerstechnische of andere werken meer worden
uitgevoerd die vooruitlopen op de stedebouwkun-
dige vorm van het gebied, tenzij na onderling over
leg met de ontwerpers van de keuzeplannen;
c) nagaan waar woningbouw- of restauratieprojecten
kunnen worden voorbereid in het Nieuwmarktge-
bied die volgens de drie architecten niet op hun
ontwerp vooruitlopen of waarmee zij zich wat de
rooilijnen betreft kunnen verenigen.
Voor het gehavende Nieuwmarktgebied zijn twee za
ken van gelijke urgentie: dat er een goed plan komt,
en dat er weer gebouwd en hersteld wordt, in de
eerste plaats woningen. Eindelijk moeten de steigers
het winnen van de bulldozers!
G.B.
Sint Antoniesluis en het bouwen van een nieuwe brug.
Die brug loopt niet volgens het tracé van het nog
altijd rechtsgeldige plan-Nieuwmarkt uit 1953, maar is
meer noordwaarts gericht. Daarvoor zijn natuurlijk
verkeerstechnische argumenten. Maar de situering van
een brug is voor de stedebouwkundige ontwikkeling
een bepalende factor, om niet te zeggen, een voldongen
feit. Volgens het oude plan zou de weg een paar meter
vóór het huis de Pinto met een scherpe bocht naar het
noorden omkwikken, zodat het huis de Pinto wat de
verkeersweg betreft rustig kon blijven staan, doch
met alle andere monumenten van het blok gesloopt
moest worden om bouwterrein van voldoende diepte
voor een bedrijfsgebouw te verkrijgen. (De methode
van het blanco papier). Nu de brug er ligt, is het nog
altijd mogelijk het huis de Pinto in een regeneratie
plan op te nemen, maar het is er wèl moeilijker door
geworden. Er is een argument klaargemaakt om straks
te kunnen zeggen: och, dat oude huis ziet er toch al
zo haveloos uit, en de brug ligt er nu eenmaal, eigen
lijk staat het in de weg om voldoende verkeersruimte
te kunnen maken, laten we het maar opruimen
Wanneer wij dus een wending ten goede constateren
in de strijd om het Nieuwmarktgebied, dan gebeurt
Wat nog gered kan worden: de westrand van de Kromboom-
sloot, sinds 1953 met afbraak bedreigd.
100