PROF. JOKINEN - AMSTERDAM -
De Fins-Amerikaanse „city-planner" Prof. David Jo-
kinen is weer weg, een interessant boekje en een enor
me deining achter zich latend. B. en W. hebben er
vinnig op gereageerd. Het plan-Jokinen zou een ramp
zijn, een ongedocumenteerde frontaanval op de be
staande plannen, iets waarover geen discussie moge
lijk is. Een paar dagen later werden aan de burge
meester de 110430 handtekeningen van de Amster
dam-actie aangeboden, samen met een adres aan de
gemeenteraad dat elders in dit Heemschut-nummer
volledig is afgedrukt.
Men heeft beide acties als een complete tegenstel
ling opgevat: een pressiegroep van autohandelaars
en oliemaatschappijen aan de ene kant, die de stad
met city-wegen wil openbreken, en daar tegenover de
pressiegroep van de binnenstadsliefhebbers, die res
tauratie op grote schaal willen en voorrang voor
voetgangersverkeer. In deze simpele zwart-wit tegen
stelling staat het gemeentebestuur dat, hoewel gehin
derd door geldgebrek, onverstoorbaar zijn gang gaat
met de voorbereiding van metroplannen en beleids
nota's, precies in het juiste midden. Nietwaar, de kri
tiek van de ene kant heft die van de andere kant toch
op? Zo simpel liggen de zaken echter niet. Dat de
Stichting Weg, die Prof. Jokinen naar Nederland
liet komen, iets anders voor ogen heeft dan Heem
schut, is duidelijk. De Stichting wil „bevorderen dat
op de kortstmogelijke termijn dusdanige bestuurlij
ke, financiële en organisatorische maatregelen tot
oplossing van het verkeersvraagstuk worden getrof
fen dat een vrije ontplooiing van het economische,
werk- en recreatieve wegverkeer in Nederland ver
zekerd zal zijn".
Het interessante van Jokinen's rapport „Geef de stad
een kans" is echter dat hij méér doet dan alleen
ruimte voor auto's projekteren, hij geeft een algemeen
idee voor een verkeers- en vervoerssysteem, samenhan
gend met de bestemming, dus met de cityfunctie.
Dat daarbij de particuliere auto een ruimere plaats
krijgt toebedeeld dan in ons blad sinds jaar en dag
wordt bepleit wil nog niet zeggen dat wij het met Jo
kinen overal oneens zijn. Een feit is dat de binnen
stad in Amsterdam op het ogenblik onbegaanbaar is
door, maar ook voor de hoeveelheid auto's die er
willen rijden en parkeren.Voor voetgangers bestemde
trottoirs zijn een illusie geworden. De auto's staan
en rijden op de trottoirs. Zij nemen elk plekje in be
slag.
De gemeentelijke molen maalt door aan vele belegen
plannen voor het autoverkeer. (IJ-tunnel, wegen-
en tunnelcomplex aan de Zuidzijde van de IJ-tunnel,
doorbraak-Nieuwmarkt, doorbraak-Bakkerstraat, ver
breding Rozengracht, doorbraak Noordwaarts door
de Jordaan), en verder aan een zeer kostbaar en lang
durig metro-plan. Is nu wat Jokinen voorstelt scha
delijker voor schoonheid en leefbaarheid van de bin
nenstad dan wat de gemeente doet?
Het is de moeite waard er enkele punten van te be
kijken. Jokinen zegt precies wat hij bedoelt. Hij laat
de keuze aan Amsterdam over. „Als men de Amster
damse binnenstad zijn alles overheersende cityfunctie
wil laten behouden, dan zullen doorbraken door de
grachtengordels onvermijdelijk zijn wil men onder
geen beding tot doorbraken in de grachtengordels
besluiten, dan moet men ook aanvaarden dat een be
langrijk deel van de cityfuncties van de oude binnen
stad verloren gaan. Om te voorkomen dat de weg
trekkende bedrijven zich ongekoördineerd aan de bui
tenkanten van de stad zullen nestelen of de agglome
ratie zelfs helemaal ontvluchten, moet men in dat ge
val een geheel nieuwe city in de Pijp projekteren, die
voor ongeveer 40% de taak van de oude overneemt.
12
Hiernaast: Jokinen's ontwerp voor een city-weg door de vervallen bebouwing tussen Kinkerstraat en Jacob van Lennepkade,
rechts, gestippeld, de eventuele doortrekking (doorbraak) naar de binnenstad. Hieronder ontwerp-tracé door de Pijp, tussen
Ruysdaelkade en Ferdinand Bolstraat.
V M \i
