Ik heb Heem geschoten
Zo ongeveer zes jaar geleden kreeg ik een inval.
Ineens werd me duidelijk dat ik als bezitter van
een perceel aan de Westhaven te Gouda niet langer
vredig zou kunnen voortleven indien een oud poor
tje, dat doelloos naar onze brandweer-kazerne staar
de, niet zou worden overgebracht naar genoemd
perceel.
Mijn eigendom dat aan de voorzijde het aanschijn
heeft van een fraaie apotheek met vergulde daklijst,
dat inwendig naar vermogen is gerestaureerd, wordt
aan de achterzijde begrensd door een bijzonder wel
riekend grachtje, vroeger „de Waterschap de Peper
straat" geheten.
Over deze waterschap spande zich een fraaie brug,
maar bij de ontmoeting tussen brug en tuin verhief
zich een bouwvallige schuur.
De wallekant die ik in gedachten reeds gerestau
reerd zag ontbeerde een waardig entree en daar
moest dat poortje komen. Hoewel onze burgemeester
mr. dr. K. F. O. James van stonde af aan mede
werkte, heeft het vier jaar moeten duren eer dat
we de eigenaar op het spoor kwamen. En zelfs toen
nog min of meer toevallig. Namelijk doordat een
bevriende notaris mij berichtte dat de grond ver
kocht zou worden waar dit poortje op stond.
Ik zal U de vrij ingewikkelde geschiedenis besparen,
omdat U de uitslag wel zult begrijpen.
Toen moest ik als nieuwe eigenaar toestemming
krijgen om het „monument" te verplaatsen. Inge
klemd tussen twee nondescripte huisjes en gedeel
telijk verzonken in de grond, stond daar mijn bezit
te wachten, terwijl „stukken gewisseld" werden
tussen Gemeente, Monumentenzorg en mijzelf.
Maar ziet het lukte en begin 1965 begon de
aannemer met zijn werk. De gehele wallekant. werd
tot de waterlijn afgebroken en het dijklichaam gevat
in een betonnen corset. Daartegen kwam een wal-
muur van restauratiesteen met rollaag en daar bo
venop het poortje met zijn muren. Achter het
poortje aan de tuinzijde ontwierp mijn architect
twee schuurtjes.
Een droom is vervuld. Dankzij de toegewijde mede
werking van een paar zeer jonge vakmensen in
dienst van de aannemer van der Speld.
Het ontwerp is van de architect G. Schravesande.
Thans staat daar het poortje van het voormalig
hofje „Fondatie van Hendrick en Helena Jans 't
Hart"; dank zij ook het bekwame vakmanschap van
de steenhouwer Roobol, weer in volle pracht.
Of eigenlijk nog fraaier. Want bij het uitgraven
bleek het bouwwerkje rijziger dan vermoed werd.
Het is een dagelijkse vreugde er naar te kijken en
een enorme voldoening dit te hebben kunnen doen.
PARIS.
141
